All posts by Contra Info

Beograd: Akcije solidarnosti koje podržavaju borbu za slobodu i autonomiju u Afrinu

https://vimeo.com/260965926

Poslednih dana su se u Beogradu dešavale razne solidarne akcije kao podrška borbi za slobodu i autonomiju u Afrinu, gradu u demokratskoj Federaciji Severne Sirije (Rožava). Turska država je pokrenula operaciju na grad Afrin i sedam okolnih oblasti 20. januara 2018 pod imenom “Grana
masline“. Pojavili su se plakati i natpisi na ključnim mestima u Beogradu, kao što je turski kulturni centar, u kojima se spominje trgovina naoružanjem na Balkanu i kapitalističko prijateljska veza političara iz regiona sa Erdoganom i njegovom fašističkom partijom AKP.

U ponedeljak 19og marta je viđen transparent na Trgu republike u Beogradu s natpisom “Stop invaziji u Afrinu! Odbranimo samoorganizaciju protiv država i kapitala!!”
Ove akcije su deo podrške otporu narodu Rožave, koji sa svojom socijalnom revolucij predstavljaju pretnju širenju fašizma turske vladajuće partije AKP.
Takođe se pominje prećutna saglasnost Evropske Unije i Ujedinjenih Nacija sa invazijom jer opšte poznato da neke njihove članice profitiraju kako finansijski tako i politički od napada na Afrin.
U Beogradu kao i širom sveta pokazuje se solidarnost kako bi se ukazalo na prljavu stranu imerrijalističkog rata protiv stanovništva Sirije.

24tog marta će biti internacionalni dan podrške otporu u Afrinu protiv turske države i njenih ratnih partnera.

Transparent na Trgu Republike – “Odbranimo Afrin!”

Марсеј, Франција: Солидарност со затворените транс луѓе

Во солидарност со транс заробениците/чките низ целиот свет, на 23 јануари, во 14:00 ч во Le Kiosque [Марсеј] е организиран ден на солидарност со филсмки проекции, работилница за пишување на писма и вегански грцики!

22-ри Јануари е интернационален ден на солидарност со затворените транс луѓе. Овај ден беше инциран од Мариус Мансон (Marius Mason), веган и транс, затворен 22 години во САД, на кого му беше изречена една од најдолгите затворски казни за активист на така наречената „Зелената закана“ (Green Scare).

На сите ни е познато дека затворот го уништува телото и душата, сакајќи да го скрши револтот и да ги угуши инцијативите, писмата и акциите на затворениците/чките. Транс затврениците/чките двојно повеќе страдаат од затворската казна и трпат двојно поголем физички и емоционален стрест од вистискиот кафез. Историски, борбата против затворите и притворот секгаш вклучувала транс луѓе, како борба водена од транс затвреници/чки и нивините поддржувачи/ки.

Како и сите луѓе кои живеат во страв, несигурност и се борат за опстанок, многу е веројатно дека транс луѓето ќе бидат уапсени само поради начинот на кој што се борат за да преживеат и опстанат. Многу често, затворениците/чките се заборавени, додека огромното монозинство на транс жени сеуште се затвораат во машки затвори, и скоро сите, секојденевно, без исклучок, се подложени на насилство, силување и понижување поради нивниот транс идентитет.

Притворањето/затворањето постои за да не заплаши, како обид да не спречи да се бориме. Нашиот најдобар одговор е да продолжиме со нашата борба, да покажеме солидарност и да продолжиме да се бориме против сите форми на затвори и опресија!

Се гледаме 23 Јануари, во Le Kiosque (38 rue Clovis Hugues) во 14:00!

Против сите форми на затвори!

Солидарност со затворените транс луѓе!

Слобода за сите!

Атина: Нов сквот на улица Темистоклеус бр. 58 во Егзархија

Вечерта на 10 Јануари, 2016 година ја окупиравме празната зграда на улица Темистоклус бр. 58 во Егзархија, Атина. Нашата намера е да се отвори место каде што мигрантите, кои поради Европските миграциони политики, се блокирани овде во Грција, ќе можат да живеат и да се самоогранизраат слободно без државна контрола. Ние сме група на индивидуалци/ки од различни места и со различен политички контекст, поврзани во борбата проотив државите, нациите, границите, логорите, затворите, капитализмот; против секој дел на овај трул систем на доминација кој не угнетува. Ние сме отворени кон секој/а кој/а се согласува со нашите основни принципи и сака да учествува во овај проект без скриена политичка агенда.

Овај сквот нема да биде јавна служба. Ние не сме „волонтери“ и ние не ги гледаме мигрантите како жртви. Еден од предизвиците на овај прокет ќе биде практично надминување на поделбата наметната од границите и државјанството. Оваа куќа се стреми да стане место каде луѓето ќе се самоорганизраат и ќе учат заедно еден/а од друг/а, без разлика на нивното потекло.

Ова е акт против системот и миграционите политики. Нашата намера не е да ја помагаме хуманитарната помош обезбедена од државата. Интегрираната и/или асимилираната, не-критичка хуманитарна помош, всушност и помага на државата да се фокусира на репресивните мерки со цел кривично да ја гони и контролира миграцијата. Ние цврсто одбиваме соработка, не само со државата и политичките партии, туку исто така со сите невладини огранизации (НВО сектор) и сите други организации и формации кои соработуваат со нив (официјално или неофицијално). Сите овие ништожници ја користат моменталната ситуацијата со мигрантите со цел да профитираат економски, да ги заштитат нивните интереси, да добијат политичка моќ, или да изградат некаков општествен углед.

Контролирањето на миграцијата е алатка во рацете на моќниците. Моментално грчката држава ја користи ситуацијата со мигрантите заглавени тука, за да направи притисок за време на преговорите за подобри услови кои ќе обезбедат имплементирање на третиот меморандум. Во исто време, европските држави го регулираат протокот на мигранти во согласност со нивната потреба за евтина работна сила, а остатокот од мигрантите се убивани (на копнените и водените граници и по улиците на европските градови), затворани или депортирани. Европската Заедница ги надградува своите репресивни гранични политики и преговара и прави договори со државите, во и надвор од еврпоските граници, за да ја продолжи и интензивира војната против миграцијата со поефикасни начини и средства. Моќниците се надеваат да ги обезбедат нивните имоти и привилегии од сите оние кои се експлоатирани од капиталистичкиот систем и неговите војни. Приватните и државните корпорации се обидуваат да извлечат што е можно повеќе профит од моменталната ситуација. НВО секторот ги застапува интересите на нивните работодавачи и финансиери, во главно државата, и се добро платени за нивната работа.

Поради правото на приватна сопственот луѓето спијат на улица додека илијадници куќи стојат празни. Има доволно добра и простор за сите. Ние само треба самите да посегнеме и го земеме тоа што ни треба.

Ја прогласуваме нашата солидарност и поддршка за сите форми на акција кои ги напаѓаат гранците, нациите, затворите, инфрастуктурата која ги репродуцира, и сите оние кои дирекно или индиркено го бранат сатусто кво!

Без расизам

Без сексизам

Без хомофобија

Без дискриминација

Без експлоатација

Без угнетување

Без хиерархија

Без авторитети

Без патриотизам

НЕ СЕ ДОБРЕДОЈДЕНИ:
Новинар(к)и/медиуми
Политичар(к)и
Полиција
Сите огранизации кои соработуваат со државата.

ДОБРЕДОЈДЕНИ се луѓето кои сакаат да се самоорганизираат, без разлика дали имаат документи или не, без разлика дали имаат статус на бегалци или не. Приоритет за сместување им е даден на оние кои немаат можности да престојуваат на друго место.

на италијански, португалски, англиски, грчки, германски јазик

Повикуваме на солидарност за поддршка на сквотот надвор од објектот. Наскоро ќе објавиме датум и време за административно собраните на прокетот.

Bezanson, Francuska: Vatromet u znak solidarnosti sa zatvorenicima i zatvorenicama povodom prelaska u novu godinu

U večernjim satima u četvrtak 31. decembra, malo posle 10 sati uveče, grupa ljudi je otišla do zatvora u gradu Bezanson, poznatog kao La Butte [“humka ”; naselje Butte], kako bi izrazila svoju solidarnost sa zatvorenicima i zatvorenicama.

I dok su se drugde razmenjivale licemerne novogodišnje želje i čestitke, naša je grupa vatrometom i petardama malo razbila monotoniju novogodišnje večeri. Nekoliko minuta su, uz zvuke pištaljki, odjekivali naši slogani protiv zatvorskog sistema – “zapalimo zatvore sa zatvorskim stražarima u njima”, “ciglu po ciglu, zid po zid, uništićemo sve zatvore”, “zapalimo zatvore, zatvorski stražari da odapnu”, itd … – usred zadovoljnih i radosnih uzvika zatvorenika i zatvorenica iza rešetki njihovih ćelija.

Nadamo se da će ova godina, 2016-ta, biti bogata u bekstvima, bežanjima(*) i pobunama!

Topli pozdravi za šestoro zatvorenika/ca koji/e pali/e u prljave pandurske ruke nakon burne i nemirne noći 29/30. decembra 2015. godine u Centru za pritvor maloletnika/ca u gradu Orvo.

Solidarnost sa svim pobunjenim zatvorenicima i zatvorenicama!

(*) u kontekstu ‘zatvorenika u begu, od reči cavale.

Битола: Државата убива

Во екот на анти-владините протести во Македонија против диктатурата на Груевски станува се појасно дека најголемото зло не е полицијата туку државата. Државата и оние кои што ја водат и управуваат не се ништо повеќе од крвопијачи/ки жедни за власт и богатство, чиј двигател е алчноста и суетата. Патриотизмот и национализмот се ништо повеќе од начини за манипулирање и ширењере омраза. Полицијата е алатка на државата, која е искористена и испратена кон сите што се спротиставуваат. Пред 1 недела група од специјални полицајци во 23 часот упадна во библиотека за да апси и тепа студенти. Во моментот има 8 приведели лица од кои 2 студенти Луѓето треба да сватат дека паѓањето на сегашната власт нема да донесе “мед и млеко”, дека капитализмот и државата ќе продолжат да угнетуваат и носат мизерија и страдања, дека “спасителите” не се ни ЕУ ни НАТО, ниту САД ни Русија.

држава+капитализам=фашизам
Државата сере
Држава убијец
Слобода за студентите

Čile: Nove informacije o štrajku glađu

(prethodna vest)

Dana 20. aprila 2015. postalo je poznato da se i anarhistički zatvorenik Enrike Guzman (Enrique Guzmán) nalazi u štrajku glađu od 14. aprila.

Anarhistkinja Natali Kazanova (izolacija ženskog zatvora San Migel), Huan Flores (krilo 1 zatvora Santjago 1), Giljermo Duran (u potpunom kućnom pritvoru) i Enrike Guzman (krilo 35 zatvora Santjago 1) nalaze se u štrajku glađu (uzimaju samo tečnosti), zahtevajući:

– određivanje validnosti DNK “dokaza” podnetih protiv njih, uzimajući u obzir razmatranje svih naučnih aspekata, a ne samo tendencionznih argumenata tužilaštva;

– okončanje maltretiranja, otimanja i saslušanja ljudi koji se solidarišu za utamničenim drugovima i drugaricama;

– okončanje maltretiranja, napada, disciplinskih sankcija protiv Huana i Natali ili ma kog/koje drugog/e zatvorenika ili zatvorenice koji/a se bori;

– trenutno puštanje Enrikea Guzmana, utamničenog zbog toga što je blizak sa drugovima i drugaricama umešanim u ovaj slučaj i što ih je redovno posećivao u zatvoru;

– trenutno premeštanje Natali Kazanove iz samice u krilo/kulu u kojem će biti u mogućnosti da ima kontakt/odnose sa drugim zatvorenicama i više vremena u zatvorskom dvorištu.

U svom saopštenju o započinjanju štrajka glađu, Erik Guzman je dodao još jedan zahtev:

– trenutno okončanje režima kućnog zatvora nametnutog Giljermu Duranu protiv koga tokom istrage nije predstavljen nikakav dokaz.

Grčka: Izjava člana “Revolucionarne borbe” Nikosa Maziotisa o listi međunarodnih “terorista” američkog Stejt departmenta

Američki Stejt department je 2009. godine anarhističku urbanu gerilsku grupu “Revolucionarna borba” (Epanastatikos Agonas) označio kao “stranu terorističku organizaciju” zbog napada granatom na raketni pogon na američku ambasadu u Atini januara 2007. godine.

Dana 21. aprila 2015., Stejt department je izdao “terorističku oznaku” protiv jednog od članova “Revolucionarne borbe”, anarhističkog zatvorenika Nikosa Maziotisa. Sutradan, drug je izdao sledeće saopštenje.

americka-ambasada-atina-grcka-2007
“Ko god nije sa nama taj je protiv nas”
– iz govora američkog predsednika Džordža Buša nakon 11. septembra 2001.

“Nismo sa vama, mi smo protiv vas”
– iz izjave Nikosa Maziotisa pred Specijalnim sudom zatvora Koridalos 11. juna 2012., povodom napada “Revolucionarne borbe” na američku ambasadu

Moram priznati da mi je Stejt department učinio veliku čast uključivanjem na listu međunarodnih “terorista”. Ovo je drugi put da mi planetarne ubice odaju počast kao članu “Revolucionarne borbe”, otkako su postavili nagradu od milion dolara za mene zajedno sa ostalim članovima/icama organizacije nakon napada “Revolucionarne borbe” na američku ambasadu u Atini u januaru 2007.

Ovaj potez je očigledno pritisak na grčku vladu – odgovor na nedavno usvajanje zakona ministarstva pravde koji sadrži odredbu na osnovu koje zatvorenici i zatvorenice sa više od 80% invaliditeta poput Savasa Ksirosa, od određenog momenta pa nadalje, ostatak svoje kazne mogu provesti u kućnom pritvoru sa elektronskim nadzorom što je američki ambasador u Grčkoj opisao kao neprijateljski akt.

Taj potez predstavlja znak nepoverenja prema grčkoj vladi i šalje snažnu poruku da vlada SAD ne priznaje nikakav sudski presedan u drugoj državi u slučaju napada na američke ciljeve i da može uhapsiti i krivično goniti ma kog oružanog borca i revolucionara koji je napao američke ciljeve bilo gde u svetu, čak i ukoliko mu se sudilo i ukoliko je utamničen u zemlji u kojoj je taj napad izvršen. Ali Stejt department nema razloga za brigu. Vlada predvođena Sirizom će se, uprkos devijacijama, pokazati doslednom u angažovanju u ratu protiv “terorizma”, baš kao što je dosledna u svojim obavezama otplate duga prema kreditorima supranacionalne elite. Osim toga, ona je izjavila da je dvostruko osetljiva na pitanja “terorizma” pošto su mnogi napadi izvedeni u ime levice.

Bez obzira na to koliko godina budem morao provesti u zatvoru, bez obzira na cenu koju plaćam, uvek će me ispunjavati radošću sećanje na to kako smo ih, kao “Revolucionarna borba”, ponizili tog januarskog jutra 2007., kada smo zid američke ambasade pogodili protiv-tenkovksim RPG-om, i uvek ću se sa zadovoljstvom sećati reči tadašnjeg državnog sekretara Kondolize Rajs koja je tadašnjeg planetarha  Džordža V. Buša probudila rečima: “Gospodine predsedniče, napadnuti smo u Atini.”

Nikos Maziotis, član Revolucionarne borbe
zatvor Domokos

Nemačka: Ukratko o sabotažama u okviru Destrojke

burntoutcar

Februar 2015.

Bremen: U noći između 24. i 25. februara, izgorelo je servisno vozilo nemačke armije u Hemštrase (Hemmstrasse) u naselju Findorf (Findorff).

“(…) Bundesver je instrument zaštite bogatstva nekolicine. Ratovi se vode u cilju obezbeđivanja resursa za već postojeću nadmoć, izvoza autoritarnog kapitalističkog sistema i uspostavljanja tog sistema zarad njegove koristi. Već dugo, Nemačka ponovo vodi ratove ili pruža materijalnu podršku.

Svesno je prihvaćeno da se sredstva za život mnogih ljudi uništavaju eksploatacijom prirodnih resursa, prodajom zemlje i obaveznom zavisnošću od neoliberalnog svetskog tržišta.

Da ta politika bez skrupula funkcioniše preko mrtvih tela posebno postaje vidljivo na evropskim granicama. Većini ljudi koji pokušavaju da dođu u Evropu odbija se legalni ulazak zbog toga što nemaju papire ili imaju pogrešne papire. Tako oni postaju ilegalni, što policiji, graničarima i vojsci u Evropi služi kao izgovor za pokretanje lova na njih, na kopnenim granicama i na moru. Za mnoge, to znači pritvor do deportacije ili smrt.

Za strastvene ustaničke trenutke 18. marta u Frankfurtu!
Za militantni antirasizam!
Rat počinje ovde – hajde da ga ovde i zaustavimo!
– Autonomne grupe”

Berlin: Tokom noći 24. februara “u naselju Krojcberg, četiri bankomata su ili razbijena ili postala neupotrebljiva zbog poliuretanske pene. Ovo nije prva akcija protiv banaka u Berlinu kao poziv na Destrojku (Destroika) i radujemo se novim akcijama! (…)

Dođi u Frankfurt 18. marta! Ujutru na blokadu, u 17h na velike demonstracije!”

Frankfurt: “(…) u noći između 18. i 19. februara, napali smo Dojče Anington (Deutsche Annington) u naselju Sahsenhauzen (Sachsenhausen). Tri vozila su izgorela, a staklo na zadnjoj strani zgrade kompleksa polupano je. Druga oštećenja su namerno izbegnuta. (…)

Dojče Anington veoma mnogo profitira na sektoru iznajmljivanja nekadašnjeg društvenog i jeftinog stambenog tržišta. Između 2001. i njihovog prvog izlaska na berzu 2010., kupili su i povećali cene više od 210,000 kuća koje su ranije pripadale britanskim oružanim snagama, različitim stambenim udruženjima radnika/ca na železnici, velikim kompanijama RWE (elektroprivredna kompanija) i E.ON (najveći snadbevač strujom), ali takođe i udruženjima socijalnog stanovanja. (…)

Naša akcija, tako, predstavlja i znak solidarnosti sa brojnim stanarskim inicijativama i borbama radne snage. (…)

Identifikovali smo još jednu potencijalnu metu koja ide zajedno sa bankama i kompanijama za osiguranje.”

Odlomke prikupio Le Chat Noir Emeutier

Atina: Antirasistička-antipatriotska akcija u Plaki

slo_plaka-1024x576
slo-plaka-1024x576
slog-plaka-1024x576
slo-placa-576x1024

U ranim jutarnjim časovima, u ponedeljak 20. aprila, otišli/e smo do okruga Plaka da prekrečimo odvratni mural rasističkih i nacionalističkih crteža i slogana koje je uradio tobožnji umetnik koji sebe naziva Tom, a koji već nekoliko godina koristi taj zid koji se nalazi u ulici Sotiros. Usrani mural koji je, pored ostalih, prenosio i poruku protiv ljudi koji dolaze iz Afrike, označavajući ih prenosiocima bolesti, nalazio se tamo najmanje tri meseca pa smo mislili da tim povodom treba nešto učiniti. Bacili/e smo farbu, ispisali/e na zidu anarhofeminističke simbole i ispisali/e sledeće poruke na različitim jezicima:

Bez otadžina, bez šefova. Samoupravljanje (na portugalskom)
Bez granica, bez gospodara (na engleskom)
Serem se na otadžbinu (na grčkom)
Izbrišimo fašove sa mape (na francuskom)
I crni životi su bitni (na engleskom)

PS. Dan nakon naše akcije zid je ponovo prefarban u plavo. U slučaju da se rasistički slogani ponovo pojave, poduzećemo druge akcije.

Stokholm: Akcije protiv države i kapitala

circuspeople-1024x287

Tokom 15. nedelje 2015., između 10. i 12. aprila, u okrugu Midsommarkransen, zapaljena su vozila u vlasništvu kompanije za bezbednost Nokas, a ulazna vrata Švedska agencije za ekonomski i regionalni razvoj (Tillväxtverket), na ostrvu-opštini Sodermalm (Södermalm), razbijena.

Kompanija Nokas je napadnuta kao simbol upravljanja kapitalizmom, a Švedska agencija za ekonomski i regionalni razvoj jedan je od glavnih ideoloških temelja trenda rastuće društvene nejednakosti između onih koji su nagrađeni više i onih koje bacaju dublje u bedu i nesigurnost.

Ovog puta su naša dela bila samo usmerena protiv materijalnih i simboličnih meta. Ali osobe koje su odgovorne za ovaj razvoj nikako nismo zaboravili/e niti im opraštamo.

Sve dok su ljudi prisiljeni da žive u ropstvu kapitalizma, uvek će biti pravo vreme da se udarac uzvrati.

Bori se protiv vlasti svim raspoloživim sredstvima!

Sloboda za naše utamničene drugove i drugarice u Švedskoj i svetu

Nant: Demonstracije 9. aprila – Malo boje u monotoniji

nant1

Otkako je Socijalistička partija došla na vlast više ne brojimo demonstrante/kinje koji/e su ubijeni/e, osakaćeni/e ili utamničeni/e. Usvojeni su najdrakonskiji anti-teroristički zakoni, imigrante/kinje bez dokumenata love, socijalna prava se napadaju kao nikada pre. Uz gotovo opštu ravnodušnost “levice”.

U četvrtak 9. aprila, velike sindikalne centrale su konačno odlučile da pozovu na štrajk protiv još jednog neo-liberalnog napada orkestriranog od strane vlade. Ovaj dan akcije je samo potvrdio – nažalost – teškoće sindikalnih mobilizacija, u kontekstu ponovljenih povlačenja i “sigurnosnih aspekata”. Pod lepim prolećnim sunce, oko 5,000 ljudi okupilo se na ulicama Nanta, iza žutog transparenta čiju tajnu čuvaju samo male sindikalne vođe.

Ipak, energičnija povorka od oko 200 ljudi koja je okupila slobodarske i antikapitalističke kolektive i pojedince/ke, kojima su se pridružili/e studenti/kinje i srednjoškolci/ke, ubacila se u paradu u Nantu. Šarena i dinamična, ona je odudarala od ostatka demonstracija, prilično sivog i apatičnog. Banke i objekti moći – skupština grada, kancelarije perfekture i Socijalističke partije – u prolazu su preuređeni, pred ulcerisanim očima sindikalista Radničke snage (Force Ouvrière). Kada je napadnuto mesto za prodaju brze hrane, oni su čak pretili da će osuditi demonstrante/kinje i očajnički su pokušavali da zaštite banke.

Grafiti i masovno lepljenje nalepnica ispunjavali su maršrutu uz povike:

“Od Nanta do Atine, otpor, otpor!”
“Štrajk, blokada i sabotaža”
“Mrzim državu, njene pandure i Makrona [ministar ekonomije]”, te druge slogane protiv socijalističke vlade.

Da napomenemo, policijski automobil sa otvorenim prozorom na ivici defilea ofarban je iznutra prelepo preciznim pogotkom jaja-bombe.

U vreme dislokacije, panduri iz BAC jedinica su kipteli od besa, ali su problematični/e već isparili/e.

Iako je očigledno da nekoliko sati hodanja nikada ne zabrinjava vladu, ovaj dan mobilizacija predstavlja mali uspeh u kontekstu rasprostranjenog fatalizma.

Oni žele da ostanemo rezignirani, širi pobunu!

 

nant2
još fotki: Nantes Indymedia

Prag: Prvi maj – internacionalno protiv militarizma

prag-anarhisticki-prvi-maj

Situacija u našoj zemlji počinje da podseća na eru Hladnog rata. Američka vojska organizuje vojnu paradu širom istočne Evrope, mejnstrim mediji pozdravljaju propagandu SAD, visoko pozicionirani političari bi rado prihvatili trajno prisustvo vojnika SAD. Parole slične onima koje su se koristile u slavu SSSR-a, sada slave SAD. Krilatice slične onima koje su se koristile protiv američkog imperijalizma, sada se koriste za Rusiju. Sve to jer smo primorani da prihvatimo navodnu potrebu za jačanjem naše vojske za odbranu od ruske pretnje.

Kao odgovor na tu propagandu, sve više ljudi pozdravlja drugu stranu bipolarnog pogleda na svet. Obe grupe su slepe na okrutnosti svoje omiljene supersile i slepe za pravog tiranina.

Naš odgovor treba da bude međunarodna borba protiv kapitalističkog nacionalističkog militarizma. Treba istaći da ne moramo birati između dve imperijalističke svetske sile. Bipolarni svet hladnog rata, nacionalizma i militarizma, koristan je samo onima na vlasti i velikom vojnom biznisu koji parazitira na ljudskoj bedi. Nema koristi za ljude koji se nalaze na dnu društva. Naša borba bi trebalo da bude borba za bolje uslove života, za slobodu.

Zbog toga, Anarhistička federacija (Anarchistická federace, Češka) i Autonomna akcija (Автономное действие, Rusija) organizuju prvomajske demonstracije protiv militarizma. U ovom ludilu jačanja militarizma i nacionalizma, neophodno je pokazati mogućnost trećeg puta, odnosno, međunarodne borbe protiv ekonomskog ugnjetavanja. Zbog toga bi nam bilo drago ukoliko biste vi, naši/e drugovi i drugarice, podržali demonstracije, bilo prisustvom na demonstracijama ili širenjem ideje o demonstracijama.

Izvor: Autonomna akcija (Автономное действие)

Grčki zatvori: Osmorica anarhista iz Mreže utamničenih boraca okončala štrajk glađu

sleigh
Dana 18. aprila 2015., zatvorenici, učesnici u Mreži utamničenih boraca (DAK), anarhisti Antonis Stambulos, Jorgos Karajanidis, Fivos Harisis, Argiris Dalios, Grigoris Sarafudis, Andreas-Dimitris Burzukos, Dimitris Politis i Janis Mihailidis, objavili su okončanje svog štrajka glađu s obzirom da je značajan deo njihovih zahteva delimično ispunjen, nakon što je novi zakon o reformi zatvora prosleđen parlamentu:

– Pravni okvir kojim se uređuje funkcionisanje zatvora tipa C, ukinut je. (Međutim ostaju članovi 187 o kriminalnoj organizaciji i 187a o terorističkoj organizaciji).

– Otežavajuće okolnosti u vezi sa delima počinjenim prikrivanjem/izmenom fizičkih karakteristika ukinute su u slučajevima kada je reč o hapšenjima na demonstracijama. Međutim, zakon protiv kapuljača i dalje važi u slučajevima (oružanih) pljački. Prema izjavi o prekidu štrajka glađu Mreže utamničenih boraca, minimalna kazna za pljačku sa skrivenim/izmenjenim fizičkim karakteristikama pala je sa 10 na 5 godina, ostavljajući to pitanje kao diskreciono pravo sudije.

– Određeno je da nezavisni svedok ekspert može biti prisutan od rane faze prikupljanja genetskog materijala/uzoraka. Međutim, odredba o prisilnom uzimanju DNK uzoraka i dalje ostaje.

– Određeno je da se zatvorenicima i zatvorenicama osuđenim na doživotnu kaznu, koji/e su odslužili/e 10 godina zatvora a čiji stepen invalidnosti prelazi 80%, može odobriti puštanje na izdržavanje ostatka kazne u kućnom pritvoru (sa elektronskom narukvicom). Tako, osuđenom članu 17N Savasu Ksirosu može biti odobrena mogućnost da bude stavljen u kućni pritvor, pošto je njegov stepen invalidnosti dostigao 98%.

Svim zatvorenicima i zatvorenicama pobunjenicima/ama koji/e su bili/e u štrajku glađu želimo potpun i brz oporavak.

Atina: Protestni marš solidarnosti sa štrajkačima glađu u grčkim zatvorima i sukobi u Eksarhiji

atina-bombarduj-tvrdjavu-evropu
Bombama na tvrđavu Evropu
Grčka je zatvorska država.
Grčka je zatvorska država.
atina-bez-tolerancije
Nema tolerancije za zatvore tipa C niti ma koji oblik zatočenja
atina-rat-demokratiji
Grčka država muči političke zatvorenike (A) Rat demokratiji
atina-zapalimo-zatvore
Zapalimo državu i zatvore. – Tako je, tako je, vatra u parlamentu da se opametite (A)

eksarhija-sturnari
eksarhija-sturnari-acab

Tokom večeri 7. aprila 2015. više od hiljadu ljudi je izašlo na ulice u centralnim delovima Atine u znak solidarnosti sa štrajkačima glađu u grčkim zatvorima. Spoljni zidovi grčkog parlamenta obeleženi su sloganima protiv zatvora.

Demonstracije su se završile ispred okupirane zgrade rektorata Univerziteta u Atini.

Ubrzo nakon toga, u Eksarhiji su izbili sukobi, u blizini Politehničke škole i ulice Sturnari, sa napadima molotovljevim koktelima i paljenjem automobila i kontejnera. Panduri su tokom noći priveli nekoliko ljudi.

još fotki

atina-rektorat
Solidarnost sa politički zattvorenicima u štrajkgu glađu od 2. marta (A)

Rektorat Univerziteta u Atini (Prytaneia EKPA) okupiran je 30. marta 2015. u znak solidarnosti sa štrajkačima i štrajkačicama glađu u grčkim zatvorima. Policija je nasilno iselila okupaciju 17. aprila i uhapsila 14 drugova/arica koji su se još uvek nalazili/e unutar zgrade, i oni su optuženi za prekršaj. Sada su svi pušteni, suđenje ih čeka 20. aprila 2015.

Čileanski zatvori: Reči Tamare Sol Farias Vergara i Natalije Koljado, koje drže u istom krilu zatvora San Migel

Solidarity days with prisoners of social war in Chilean prisons, from 10 to 20 of April – related tag in Spanish
Dani solidarnosti sa zatvorenicima i zatvorenicama društvenog rata u čileanskim zatvorima, od 10. do 20. aprila

16. april 2015.

(Pisale bismo mnogo više, ali su mogućnosti za pisanje ove poruke, kao i mogućnost da našu akciju učinimo vidljivijom ograničene)

Drugarice/ovi u afinitetu:

U okviru nedelje agitacije za antiautoritarne zatvorenice i zatvorenike na svim teritorijama, koja je u toku ovih dana, a posebno za sutrašnji dan (17.4.) postoji poziv na solidarnost sa zatvorenicama/ima sa dugogodišnjim kaznama, Natalija Koljado i Tamara Sol Farijas šalju svu svoju ljubav, podršku i pobunjeništvo, uz odluku da se uzdržavaju od zatvorske hrane tokom čitavog dana u petak 17. aprila.

Svu našu snagu i ljubav posebno šaljemo Natali Kazanovi, koja se nalazi u štrajku glađu zahtevajući okončanje zatvorskog režima izolacije u kojem se nalazi. Drugarice, nijedna zatvorenica nije sama!

Za potpuno oslobođenje; dole sa patrijarhatom i tehno-industrijskim društvom!

Solidarnost sa svim anti-autoritarnim zatvorenicama/ima!

Atina: Hospitalizovan Dimitris Politis koji se u štrajku glađu nalazi od 16. marta 2015.

util

Dana 14. aprila, anarhistički zatvorenik koji se nalazi u štrajku glađu, Dimitris Politis, učesnik Mreže utamničenih boraca (DAK), prebačen je iz zatvora Koridalos u bolnicu Evangelismos u Atini.

Drug je izgubio 13% svoje početne telesne težine. Pored toga, njegovo telo nije imalo vremena da povrati težinu izgubljenu tokom nedavnog štrajka glađu kojeg je Dimitris vodio u znak solidarnosti sa utamničenim drugom Nikosom Romanosom.

Čile: Anarhisti Huan Flores, Natali Kazanova i Giljermo Duran objavili štrajk glađu

chile-mid-april-hunger-strikeAnarhistički drugovi i drugarica, Huan (Juan Flores), Natali (Nataly Casanova) i Giljermo (Guillermo Duran), uhapšeni su u Santjagu 18. septembra 2014.

Huana drže u pretkrivičnom pritvoru u zatvoru Santjago 1, optuženog za umešanost u dva bombaška napada koja su se desila 13. jula i 8. septembra 2014., za koje je odgovornost preuzela Zavera vatrenih ćelija (Čile); on je takođe optužen za učešće u koordinisanom napadu na dve policijske stanice 11. avgusta 2014. za koji je odgovornost preuzela C.I.V. (Conspiración Internacional por la Venganza / Međunarodna zavera za osvetu).

Natali drže u pretkrivičnom pritvoru u zatvoru San Migel i optužena je za učestvovanje u bombaškom napadu koji se desio 13. jula 2014. i posedovanje eksploziva.

Giljermo se nalazi u punom kućnom pritvoru, optužen za posedovanje oružja u vezi sa istim slučajem.

Dana 1. aprila 2015, ovi drugovi i drugarica su objavili svoje prvo otvoreno pismo kojim prihvataju poziv na dane solidarnosti sa zatvorenicima i zatvorenicama socijalnog rata u Čigleu (između 10. i 20. aprila 2015.) koji su inicirale/i buntovničke zatvorenice/i Tamara Sol Vergara, Alehandro Asotrga Valdes (Alejandro Astorga Valdés), Karlos Gutijerez Kiduleo (Carlos Gutierrez Quiduleo), Huan Aliste Vega (Juan Aliste Vega), Fredi Fuentevilja (Freddy Fuentevilla), Hans Nimajer Salinas (Hans Niemeyer Salinas), Marselo Viljaroel Sepulveda (Marcelo Villarroel Sepúlveda), Alfredo Kanales Moreno (Alfredo Canales Moreno), a koji su takođe podržali nedavno pritvorena drugarica Natalija Koljado (Natalia Collado) i drug Havijer Pino (Javier Pino).

Dana 6. aprila 2015. Enrike Guzman (Enrique Guzmán) – blizak prijatelj i drug Huana, Natali i Giljerma – uhapšen je i nekoliko dana kasnije poslat u pretkrivični pritvor optužen za učešće u ranije pomenutim koordinisanim napadima na dve policijske stanice. Istovremeno, panduri su, prema izveštajima, maltretirali nekoliko ljudi koji ih podržavaju, otišavši toliko daleko da su (bukvalno) oteli još jednog druga na sred ulice.

Huan, Natali i Giljermo se trenutno nalaze u štrajku glađu i zahtevaju:

– trenutno oslobađanje druga Enrikea Guzmana;
– okončanje napada i disciplinarnih sankcija prema zatvorenicima/cama koji/e se bore;
– trenutni transfer drugarice Natali Kazanova iz samice u “obično” zatvorsko krilo;
– okončanje maltretiranja ljudi koji se solidarišu sa utamničenim drugovima i drugaricama;
– okončanje gonjenja na osnovu DNK

Izjave o započinjanju štrajka glađu možeš pročitati ovde (engleski jezik) i ovde (španski jezik).

Berlin: Polupana stakla na banci Santander u Prenclauer Bergu

santander-smasTokom noći 18.-19. marta 2015., čekićima i kamenicama smo izveli/e akciju protiv banke Santander u Šenhauzer aleji (nem. Schönhauser Allee). Osam prozora je polupano.

Stojimo solidarni/e sa svi odabranim oblicima protesta koji su bili podržani juče [18. marta 2015.] na ulicama Frankfurta. Protiv represivnih vlasti i dominantnih uslova ovde i svuda!

Za M18, dan zvanične proslave inauguracije ECB (Evropske centralne banke), koju su pratile armija od 10,000 pandura i masovne demosntracije širom Frankfurta, iskoristili/e smo mirnoću Berlina kako bismo izrazili/e našu solidarnost sa anarhistima i anarhistkinjama pogođenim represijom (Operacija Pandora) u Barseloni, te poslali/e prijatne pozdrave Majnhetnu [nem. Mainhattan, Frankfurt na Majni].

Filijalu banke Santander smo odabrali/e jer ona predstavlja uzor za mnoge prepredene finansijske i investicione institucije. Španska Banka Santander (šp. Banco Santander) jedna je od najvećih bankarskih institucija na svetu; ona održava odnose sa industrijom naoružanja i mnogo ulaže u trgovinu oružjem, u kompanije koje proizvode i prodaju sve vrste oružja, bombi, eksploziva, projektila, nuklearnog oružja, itd.; uz mnoge druge kontroverzne investicije, poput finansiranja po okoliš destruktivnih firmi, banka Santander je uključena u   CESCE (šp. Compañía Española de Seguros de Crédito a la Exportación), agenciju za izvoz kredita koja je odgovorna za spoljni dug južne Evrope (najmanje 3.5 milijardi evra godišnje) i stoga je faktor koji izaziva osiromašenje u tim zemljama: banka Santander je jedina finansijska institucija koja upravlja tokovima novca u španskim zatvorima, godišnje otprilike 100 miliona evra; ona je isto tako uključena, kao i brojne velike banke, u prisilna iseljenja za koja moraju snositi odgovornost, u osvit stambene krize…

Institucije koje se finansijski bogate kroz patnju, osiromašenje, rat i eksploataciju, kao i represiju onih koji/e su njima pogođeni/e, ne zaslužuju da im fasade ostanu netaknute!

Naša solidarnost, protiv njihove bahatosti!
Destrojka (engl. destroika) svo sranje!

Paramparčad u noći

Grčki zatvori: Reči osmorice štrajkača glađu, učesnika Mreže utamničenih boraca

Banner drop at a shopping mall in Thessaloniki, Greece (April 9th 2015): “Victory to the struggle of the hunger strikers – since 2/3. Fire and arson to all the prison cells (A)”
Transparent okačen u tržnom centru u Solunu (9. april 2015.):
“Pobeda borbi štajkača glađu – 2.3.
Vatra i paljevine za sve zatvorske ćelije (A)”

Sledi odlomak iz otvorenog pisma kojeg su štrajkači glađu Mreže utamničenih boraca objavili u sitnim satima 11. aprila 2015.:

[…] Kada smo započeli ovaj štrajk glađu, znali smo da će to biti teška borba koja će nas dovesti do naših granica. I istina je da neki od nas, nakon 40 dana naporne borbe, rizikuju razvoj ozbiljnih zdravstvenih problema. Ipak, nećemo dopustiti nikome da iskorišćavanjem vladine strategije pokušava da nas spušta ili poništava efikasnost naše borbe. Stoga, ponavljamo da nastavljamo štrajk glađu do ispunjenja naših zahteva, uprkos vidljivim rizicima po naše zdravlje. Dugujemo to svim drugovima i drugaricama koji/e su osetili/e da vodimo zajedničku borbu  protiv režima izuzeća (engl. state of exception), ali iznad svega dugujemo to sebi samima i sredstvu borbe koje smo izabrali. Pozivamo sve drugove i drugarice da razmotre kritičnost situacije (četvorica drugova se u štrajku glađu nalazi više od 40 dana) i da pretvore SVAKI DAN ŠTRAJKA GLAĐU U DAN AKCIJE.

Svaka borba iscrpi svoj potencijal tek onda kada odustanemo, a ova borba nije ni iscrpela svoj potencijal niti završila svoj ciklus.*

P.S. 1: Juče, 10, aprila, štrajk glađu je prekinuo i naš drug Tasos Teofilu. Zajedno smo hodali ovako daleko i ostali ujedinjeni u našoj zajedničkoj borbi. Tasos, želimo ti dobar oporavak.

P.S. 2: Šaljemo našu solidarnost revolucionarima iz Turske [zatočenim u grčkim zatvorima], koji u ovoj borbi stoje uz nas. Želimo dobar oporavak Jorgosu Inglesisu [koji je prekinuo svoj štrajk glađu].**

P.S. 3: Solidarnost sa migrantima koji se nalaze u štrajku glađu u logoru Paranesti, nedaleko od Drame.***

Do kraja – do pobede
Nijedan korak nazad

Mreža utamničenih boraca
_

Napomene prevodioca:

* Referenca na mišljenje koje je izneo utamničeni drug Nikos Maziotis.

** Prema našim informacijama u ovom trenutku, u štrajku glađu se i dalje nalaze osmoro anarhista Mreže utamničenih boraca – Antonis Stambulos, Argiris Dalios, Dimitris Politis, Fivos Harisis, Jorgos Karajanidis, Andreas-Dimitris Burzukos, Grigoris Sarafudis i Janis Mihailidis, kao i komunisti iz Turske i Kurdistana koji su zatočeni u grčkim zatvorima.

*** Dana 10. aprila, Skupština “Bez logora” (engl. No lager) iz Soluna, koja je uspostavila solidarne veze i konstantnu komunikaciju za utamničenim imigrantima i imigrantkinjama, izvestila je da se u logoru Paranesti još samo jedan imigrant nalazi u štrajku glađu, napominjući i da su različiti kolektivi iz Soluna, Drame, Patrasa, Atine i drugih mesta podržali i širili informacije o štrajku.

Pirej: Hospitalizovan Jorgos Karajanidis koji se u štrajku glađu nalazi od 2. marta 2015.

Ustanak unutar i izvan zatvorskih zidina
Ustanak unutar i izvan zatvorskih zidina

Dana 12. aprila, anarhistički zatvorenik u štrajku glađu Jorgos Karajanidis, učesnik u Mreži utamničenih boraca (DAK), prebačen je iz zatvora Koridalos u Opštu državnu bolnicu Nikaia u Pireju.

Drug je izgubio 19% inicijalne telesne težine i pokazuje simptome poput hipotenzije, bradikardije, slabosti, hipoglikemije i teške vrtoglavice.

izvor: athens imc (1, 2)

Montreal: Međunarodni poziv na akcije solidarnosti protiv represije na Univerzitetu Kvebek

kvebek
Dana 8. aprila 2015., obezbeđenje je uz pomoć policije uhapsilo 21 osobu na Univerzitetu Kvebek, Kanada

Međunarodni poziv na akcije solidarnosti – 13.-17. aprila 2015.
Protiv represije na Univerzitetu Kvebek (UQAM) i svuda

Dana 21. marta 2015., studenti i studentkinje iz Kvebeka pokrenuli/e su politički štrajk protiv mera štednje i ekstrakcije ugljovogodnika. Naš socijalni pokret se odvija u klimi opšte represije u kojoj su protesti zabranjeni i oštro suzbijeni različitim opštinskim podzakonskim aktima. Na hiljade je ljudi, tako, uhapšeno u poslednje tri godine, najsrećniji su dobili kazne od 640 dolara, a ostali krivične prijave.

Sada već nedeljama, suočavamo se sa još većom represijom, unutar zidova našeg univerziteta. Pokret u celini je pokazao veliku hrabrost, odgovarajući udarac za udarcem na ovu represiju, ali sada nam je potrebna vaša pomoć.

U tri poslednja dana pritisnuo nas je niz događaja:

– krajem marta, devetoro studenata/kinja dobilo je poziv od izvršnog odbora UQAM-a. Bez mogućnosti ikakve žalbe, zaobilaženjem uobičajenih procedura, ovim studentima/kinjama preti najstrožija kazna univerziteta: definitivno izbacivanje. U nekim slučajevima, oni/e su optuženi/e za dela koja sežu nazad do zime 2013.

– UQAM traži sudsku zabranu kojom bi nam zabranili sprečavanje održavanja nastave, kao i SVIH aktivnosti koje se odnose na štrajk.

– 8. aprila, nakon što su studenti i studentkinje prekinuli/e nastavu, uprava UQAM-a je pozvala policiju koja je uhapsila 21 osobu unutar univerziteta. Zabranjeno im je da se približavaju fakultetu, a součeni/e su i sa krivičnim prijavama.

Reagujući na sve ovo, od 8. aprila 2015., generalne skupštine različitih fakulteta odlučile su da nastave generalni štrajk, dodajući ove zahteve:

– poništavanje sudske zabrane i sudske represije socijalnog pokreta

– nikada više policija u kampusu

– obustava postupka protiv devetoro studenata/studentkinja kojima preti izbacivanje

Potrebna nam je vaša pomoć!

Ovo je poziv na međunarodnu nedelju akcija solidarnosti od 13. – 17. aprila 2015. Naš univerzitet, UQAM, mnogo brine za svoju svoju sliku u javnosti, pa vas pozivamo da poduzmete akciju po meri svojih sredstava i mogućnosti.

Šta god da planirate da uradite, ne ustručavajte da nam prenesete svoje događaje tako što ćete nam pisati na sledeću adresu solidariteactionuqam[at]gmail.com

Protiv represije, svim neophodnim sredstvima!

U potpisu: Studenti i studentkinje i zaposleni/e studenti/kinje UQAM-a

Atina: Hospitalizovan Janis Mihailidis koji se u štrajku glađu nalazi od 23. marta 2015.

solun-grcka-2015-1024x898
Zapalimo sve zatvorske ćelije

Dana 10. aprila, anarhistički zatvorenik u štrajku glađu Janis Mihailidis, učesnik u Mreži utamničenih boraca (DAK), prebačen je iz zatvora Koridalos u bolnicu Atikon, Hajdari, Atina.

Drug je izgubio 8.5% svoje inicijalne telesne težine i pokazuje simptome poput teške slabosti, umora, vrtoglavice, bledila kože i mukozne membrane, ortostatske hipotenzije, relativne bradikardije i hipoglikemije. Pored toga, njegovo telo nije imalo vremena da se u potpunosti oporavi od metaboličkog stresa koji je doživelo tokom nedavnog višednevnog štrajka glađu koji je Janis vodio u znak solidarnosti za utamničenim drugom Nikosom Romanosom.

izvor: athens imc (1, 2)

Grčki zatvori: Izjava Nikosa Maziotisa, člana Revolucionarne borbe, o okončanju štrajka glađu

Dana 5. aprila 2015., anarhistički zatvorenik Nikos Maziotis najavio je okončanje svog štrajka glađu. Sledi njegova izjava.

weapon1

Nakon 35 dana borbe, prekidam štrajk glađu koji sam započeo 2. marta 2015. zajedno sa ostalim drugovima. Odlučio sam se na to ne zbog činjenice da sam dostigao granicu svoje izdržljivosti već zbog toga što verujem da je, s obzirom na razvoj događaja povodom konteksta zahteva, ova borba kompletirala svoj ciklus i da je iscrpela svoj potencijal, uzimajući u obzir takođe akte solidarnosti koji su se desili. Izabrao sam da štrajk glađu obustavim sada, nakon uvođenja zakona Ministarstva pravde, smatrajući da nema svrhe čekati najmanje 10 dana do glasanja o tom zakonu nakon Vaskrsa. Međutim i dalje ostajem veoma oprezan po pitanju ikakvih modifikacija koje bi ministarstvo trebalo da predstavi u odnosu na zakon o kapuljačama ili DNK legislativi; zbog toga što je vlada već pokazala koliko je nepouzdana u ispunjavanju onoga što proklamuje.

U štrajku glađu sam učestvovao sa slomljenom rukom, pošto sam povređen tokom mog hapšenja, oporavak od tog preloma zahtevaće neko vreme, možda mesece ili više od godine. Zahtevi koje sam podržao zajedno sa drugim utamničenim drugovima su čisto političkog karaktera, zbog toga jer im je cilj ukidanje “anti-terorističkog” i represivnog jezgra države. Nijednog trenutka nisam gajio iluzije da će svi zahtevi, poput ukidanja zakona o anti-terorizmu 187A i zakona 187 o kriminalnoj organizaciji, biti “realno” dostižni, ali su morali biti izneti iz političkih razloga.

Tok događaja je pokazao da se vlada, na čelu sa Sirizom, našla u veoma teškoj poziciji, ali istovremeno ne toliko ranjiva u odnosu na politički pritisak borbe političkih zatvorenika i ljudi koji su se solidarisali, kao što bi neki želeli da veruju. Umesto toga, ona je ranjivija na pristiske sa desnice, gde postoji veća osetljivost prema pitanjima “anti-terora” i represivne politike. Oni koji su, dok su bili u opoziciji, tvrdili da se “bore” za prava zatvorenika i zatvorenica, oni koji su se deklarisali protiv “anti-teror” zakona, poput trenutnih ministara pravde i javnog reda, oni koji su se izjašnjavali protiv zakona o kapuljačama, sada su došli na vlast i vode vladu, suočeni sa prvi štrajkom glađu političkih zatvorenika koji je za cilj imao vindikaciju svega toga.

Dok su na vlasti, nakon što su u vrlo kratkom roku opovrgli sve što su proklamovali pre izbora u pogledu memoranduma i druga, za očekivati je da će anti-terorističku legislativu ostaviti netaknutom. Prihvatajući sve – memorandum, dug, trojku, evaluaciju – što su osuđivali dok su bili u opoziciji, prihvatajući zavisnost od Međunarodnog monetarnog fonda i, po analogiji, SAD – što znači da je nemoguće ukinuti zakone o anti-terorizmu – izabrali su da se, protiv borbe političkih zatvorenika štrajkača glađu, koriste taktikom odlaganja, podnoseći već najavljivani zakon sa kojim god amandmanima tek nakon jednog meseca, rizikujući narušavanje zdravlja i živote drugova, kao što se vidi u slučaju druga [Mihalisa] Nikolopulosa, koji je bio na ivici smrti i koji je možda pretrpeo trajna oštećenja zdravlja. Ako se to pokaže, onda će ova borba proći sa ogromnom cenom; štaviše, to će biti “dostignuće” levičarske vlade na čelu sa Sirizom, ostavljajući neizbrisiv trag jer nijedna grčka vlada u prošlosti nije pustila da štrajkač glađu pretrpi trajno oštećenje.

Neću govoriti u smislu pobede ili poraza. Bez obzira na svoj ishod, borba političkih zatvorenika je od velikog značaja i vrednosti. To je prvi štrajk glađu političkih zatvorenika i, kao što sam ranije rekao, ova borba prevazilazi kontekst njenih zahteva. To je jedina borbena politička mobilizacija sa kojom se vlada predvođena Sirizom do sada suočila. Ova borba je raspršila iluzije levičarske fasade vlasti, levičarske štake kapitalizma, levičarskog upravljanja krizom. To predstavlja veliko političko nasleđe koje je ova borba ostavila za sobom, i u tom smilu, definitivno smo izašli kao pobednici.

Nikos Maziotis, član Revolucionarne borbe
zatvor [tipa C] Domokos

O tekućem štrajku glađu imigranata u logoru Paranesti u Grčkoj

paranesti

“Štrajkujemo glađu. Zatvorite logor Paranesti. Želimo papire na naše ime. Biti slobodan prirodno je pravo svakog ljudskog bića. Morali smo krenuti u štrajk glađu zbog našeg zatheva grčkoj vladi. Biti slobodan je naše ljudsko pravo koje bi trebalo da nam pripada. Štrajk glađu je borba za našu slobodu. Smrt je nastavak štrajka glađu. Sloboda ili smrt.”

Izjava imigranata štrajkača glađu

I dok je u Grčkoj u toku poslednja faza štrajka glađu levičarsko-revolucionarnih (17. novembar), anarhističkih (Revolucionarna borba i Mreža utamničenih boraca) i nihilističkih (Zavera vatrenih ćelija) zatvorenika koji u Νеmačkoj dobija mnogo pažnje, naročito od ljubitelja/ki Vatrenih ćelija, jedna druga veoma važna borba prolazi nezapaženo kako u buržoaskim, tako i u medijima pokreta. Dana 23. marta 2015., dvadeset i troje imigranata, zatočenih u logoru Paranesti u blizini Drame u severnoj Grčkoj, stupilo je u štrajk glađu. Njihovi zahtevi su: zatvaranje logora Paranesti, puštanje i papiri. Njihov štrajk glađu traje i do današnjeg dana (4.4.2015.) što ga čini do sada najdužim štrajkom glađu imigranata i imigrantkinja u nekom od grčkih logora. U teksu koji sledi, izvestićemo o štrajku glađu, dati kontekst i pozvati na akcije solidarnosti.

Nova vlada, iste borbe

U Nemačkoj je veliki broj levičarskih i radikalno levičarskih grupa napravilo dosta buke i napisalo pregršt besmislica u vezi sa Sirizom. Pretenciozno se tvrdilo da je, u Sirizi, “solidarnost sa imigrantima/kinjama i izbeglicama pronašla svoje mesto”, a nova alternativna ministarka za imigracionu politiku, iz partije Siriza, Tasija Hristodulopulu hvaljena je zbog svojih “bliskih odnosa sa grčkim antirasističkim pokretom”. Zanimljivo, istog onog dana kada je u Paranestiju započet štrajk glađu, ona je – u jednom radio intervjuu – jasno rekla da logori neće biti zatvoreni, a samo nekoliko dana kasnije, Janis Panusis, nezavisni alternativni ministar zaštite građana, izjavio je da zemlja ne može izdržati još imigranata/kinja, te da logori ne samo da neće biti zatvoreni već da postoji mogućnost i da ponovo budu popunjeni. Svi/е oni/е koji/е se već dugo bore zajedno sa imigrantima/kinjama i izbeglicama, nisu čak ni morali/e čekati na zvanične izjave. Način na koji je Siriza, sredinom februara, reagovala u smislu migracione politike, nakon dva samoubistva i jednog smrtnog slučaja među imigrantima/kinjama usled uskraćivanja medicinske nege u logorima, odnosno, policijskoj stanici, te nakon izbijanja pobune u logoru Amigdaleza, svima je jasno stavilo do znanja da Siriza ne sprovodi antirasističku politiku već da migrantskom populacijom u Grčkoj upravlja na samo malo drugačiji način.

Reagujući na pobunu u logoru Amigdaleza, Panusis je najavio da će taj logor biti zatvoren u roku od 100 (!) dana i počelo je postepeno puštanje nekolicine imigranata/kinja. Potom su objavljeni planovi vlade po pitanju migracione politike. Postepeno, svi imigranti i imigrantkinje zatočeni/e duže od šest meseci biće pušteni/e (nasuprot pritvoru od 18 meseci ili više, kako je to bilo do sada). Po puštanju, oni/е će dobiti papire kojim se njihova deportacija odlaže na period od šest meseci. U slučaju da budu uhvaćeni/е u ilegalnom prelasku granice dobiće – kao i do sada – još jedan papir koji im daje rok od mesec dana da napuste zemlju. Ukoliko ponovo budu uhapšeni/е, u toku tog meseca, dobiće još jedan papir koji im garantuje još pola godine da napuste zemlju. A onda ih čeka ista ona nejasna i neizvesna situacija u kojoj su godinama živeli/е. Logori ostaju, kao i praksa da se imigranti i imigrantkinje, ne deportuju već primoravaju da granicu prelaze na “na svoju ruku” – dakako, kroz profitabilnu indistriju krijumčarenja – nastavkom nepodnošljivog pritiska policijske brutalnosti, fašističkog terora i siromaštva. Situacija se, tako, donekle popravila u odnosu na vrhunac rasističke državne politike od 2011. do 2013.

Continue reading O tekućem štrajku glađu imigranata u logoru Paranesti u Grčkoj