Tag Archives: januar

Španski zatvori: Kratak intervju sa anarhističkim zatvorenikom Klaudiom Lavacom

life

Razgovor Contra Info sa Klaudiom Lavacom, drugom koji je od 1996. godine zatvoren u ćelijama španske države; intervju je predstavljen tokom događaja koji se desio 11. januara 2013. u La Gatoneri, skvotiranom društvenom centru u Madridu, u znak solidarnosti sa anarhističkim zatvorenicima/zatvorenicama koji/e su osuđeni/osuđene na dugogodišnje kazne zatvora.

U svojoj potrazi za punom slobodom, izabrao si da svet moći i vlasti napadneš svim raspoloživim sredstvima. Koji su bili glavni razlozi koji su te nagnali da kreneš putem oružane pobune?

Razlozi koji su me nagnali da krenem putem pobune nalaze se u spletu okolnosti koji su počeli pokušajem državnog udara u Italiji; strategiji tenzije (teroristički napadi eksplozivom na javnim prostorima) kojom se koristila ekstremna desnica uz pomoć tajnih službi; napadima dela političkih partija konstitucionalnog luka među kojima je posebno partija Hrišćanska demokratija bila aktivna u isticanju revolucionarne levice i anarhista kao odgovornih za teške napade. Konačno, nagnale su me i nepravde i maltretiranja radničke klase od strane vlasti – istih onih koji su aplaudirali fašističkoj vladi Benita Musolinija i ulasku Italije u Drugi svetski rat na strani nemačkih nacista.

U svojoj knjizi: “Autobiografija neumoljivog” (originalni naslov: “Autobiografía de un irreductible”; naslov izdanja na italijanskom jeziku: “Pestifera la mia vita”), pisao si o tome kako si 1981. godine učestvovao u napadu na zatvor Frozinone (u italijanskoj regiji Lacio) sa ciljem oslobađanja druga koji je tamo bio zatvoren. Danas, više od trideset godina kasnije, de facto solidarnost sa zatvorenicima/zatvorenicama društvenog rata retko dostiže takvu tačku. Kako možemo vratiti mogućnost neposrednog oslobođanja naše braće i sestara?

Početi razmišljati o neposrednom oslobađanju naše zatvorene braće i sestara osnovni je cilj današnjeg društvenog rata kao što je to bio i u prošlosti….Ali, dok je sistem napravio napredak u infrastrukturi i sredstvima represije, mi smo ostali u praistoriji, bez vojnog i tehnološkog napretka i pripremljenosti za suočavanje sa nametnutim super-zatvorima. Ove je građevine, udaljene od gradova i varoši, nemoguće napasti onako kako smo mi to učinili 1981. godine u Italiji, kada smo na kraju oslobodili dvoje zatvorenika. Istina je da su se vremena promenila. Kada govorimo o napadima na sistem, iako ne volimo da koristimo pojmove poput vojna i tehnološka pripremljenost, evidentno je da govorimo o ratu i konfrontaciji i da je za uspeh potrebno da budemo u koraku sa tehnološkim napretkom koji represivni sistem nameće. Ne mislim da je nemoguće napasti strukture poput super-zatvora, ali je neostvarivi san osloboditi zatvorenike i zatvorenice koji/koje su u njima zarobljeni/e, tu gde se sada nalazimo.

Pretpostavljamo da si tokom dugog puta različitih oblika borbi bio uključen u razne vrste organizacija koje su vodile kontranapade protiv establišmenta. Koja su tvoja iskustva u smislu realnog samoorganizovanja u borbi, bez lidera ili sledbenika?

Moja iskustva u samoorganizovanju u borbi, bez vođa ili sledbenika, sazrevala su malo po malo tokom 16 godina ilegale. Niko se nije rodio kao majstor i svi moramo učiti jedni od drugih, od onih koji su pripremljeniji i iskusniji. Među anarhistima, imamo nekoliko jednostavnih principa koji nam omogućavaju da brzo napredujemo sa samoorganizovanjem u borbi: jednom kada je grupa formirana, postoje zadaci koje bi svi trebalo da poštuju. Na primer, ako sam ja ekspert u taktikama napada, ostali će morati da me slušaju, ali bez da me vide kao vođu i bez osećaja da ih ja usmeravam. Očigledno svako ima nešto da kaže o nekoj situaciji, ali ukoliko su te reči plod nedostatka iskustva ili kapaciteta, moraće da me slušaju kako bismo se povukli iz misije. Isto kao što i ja moram slušati eksperte u ma kojem drugom zadatku ukoliko se pokazuju sposobnijim. Da tako kažem, ja ću biti učitelj u skladu sa okolnostima u datom trenutku, a učenik kada neko drugi spremniji od mene preuzme odgovornost za grupu. To je, po mom iskustvu, način da se stvori samoorganizovanje.

Da li je anarhija ilegalistička per se? Ukoliko jeste, kako se ustanički individualiteti spajaju u reci koja će potopiti zakone i norme koji nas drže vezanim za bedu?

Anarhija je ilegalistička po samoj svojoj prirodi jer ona postoji izvan zakonitosti nametnutih od strane sistema. Mi anarhisti imamo sopstvene zakone i načine postojanja koji su uvek osuđeni državnim zakonima i načinima postojanja. Prostu činjenicu odbacivanja pravila nametnutih najamnim radom, pokušaje da preživimo pljačkajući bogate, sistem posmatra kao ilegalne ali za nas je to pravedno i neophodno, i stoga legalno sa naše tačke gledišta. Slično, svaki stav koji ne učestvuje u održavanju kapitalističke moći može se smatrati delom te pobunjeničke reke koju pominjete, a koja će jednog dana potopiti zakone i norme koji nas drže vezanim za bedu.

Ako je vreme za revoluciju svakog dana, postaje neophodno preduzeti direktnu akciju ka uništavanju svega što nas ugnjetava, baš koliko i delovati na stvaranju novog sveta. Kako se ova dva subverzivna zadatka mogu spojiti bez zapadanja u suvu i otuđujuću militantnost ili defetistički reformizam?

Stvaranje novog sveta i neophodnost svakodnevnog revolucionarnog rada sprovođenjem subverzivnih zadataka, ne mogu pasti u suvu i otuđujuću militarizaciju ili defetistički reformizam. Moramo biti oprezni po tom pitanju kako bismo izbegli rizik od sagorevanja, što prouzrokuje da mnogi drugovi napuštaju borbu. Tu se naša kreativnost ispoljava kroz nove stimulanse i ideje. Revolucija i naš put ka njoj ne mogu zapasti u otuđenje… moramo ostaviti malo prostora za disanje, izbegavati zapadanje u rutinu. Vreme i standardi naših akcija pripadaju nama, a ni vlasti niti tužno društveno stanje nisu važniji od naših potreba kao slobodnih ljudi.

Godine 1996. uhapšen si u mestu Siete Puertas, usled neuspelog bekstva nakon eksproprijacije iz centralne kancelarije Banco Santander u Kordobi. Kakve su u to vreme bile reakcije u anarhističkim krugovima (sa i bez navodnika), kako u španskoj državi tako i drugde?

Pao sam u mestu koje se zove Buhalanse, a Sietepuertas je ime kafea u kojem me je civilna straža uhvatila. Taj kafe više ne postoji; na njegovom mestu se danas nalazi filijala neke banke. Bilo je unutar anarhističkih krugova u Španiji i nekih veoma oštrih kritika, kao i nekih drugih u korist eksproprijacije iz banke Santander u Kordobi (jedne od najbogatijih banaka u gradu). Izvan španske države dirljivu solidarnost i podršku dobili smo iz Italije. Sećam se telegrama koji je stigao iz zemlje mog porekla, dok sam se pretučen i ranjen nalazio u samici zatvora u Kordobi, koji me je naterao na plač zbog topline i drugarstva koje je nosio. Kasnije su, vremenom, stizala pisma i razglednice, kako iz Španije tako i drugih zemalja evropske i međunarodne zajednice od kojih su mnoga nosila isti intenzitet i brigu.

Prešao si u ofanzivu izvan državnih granica, godinama izbegavajući vlasti nekoliko zemalja. Kako vidiš anti-patriotsku i internacionalističku borbu anarhista širom sveta u sadašnjem trenutku?

Anti-patriotske i internacionalističke borbe anarhista i anarhistkinja širom sveta konstantno su prisutne, što dovodi do oštrih reakcija policije i sudova koji ih se užasno plaše. Svi vi spolja imaćete više informacija da posvedočite o intenzitetu tih borbi. Ono što bih želeo da vidim, pre nego nestanem, jeste neki trijumf. Za mene kao i za vas, to bi bio najlepši poklon koji možemo dobiti….Nadajmo se uskoro.

Našavši se u kazamatima španske demokratije, vodio si tešku borbu za ukidanje samica i FIES režima (interni režim segregacije unutar španskih zatvora). Kako bi danas ocenio te trenutke?

Zatvoren u kazamatima španske demokratije, naporno sam se borio za ukidanje FIES režima i samica, kao i za ukidanje kako dugogodišnjih tako i skrivenih doživotnih kazni. Sada se borim za ukidanje mučenja i zlostavljanja u zatvorima što je borba započeta u oktobru 2011. sa zajedničkim akcijama i simboličnim štrajkovima glađu prvog dana svakog meseca; to je dovelo do nastanka mreže podrške solidarnih advokata koji pravno pomažu drugove koji se bore i suočavaju sa odmazdom zatvorskog sistema. Te trenutke borbe ne vidim kao prošlost….već kao deo sadašnjosti, možda sa manjim intenzitetom i učešćem zatvoreničkih zajednica nego pre. Za mene, biti zatvoren znači biti u konstantnoj borbi. Biti zatvorenik znači biti u borbi; zatvor nije mesto u kome se čovek može opustiti i zaboraviti na stvarnost koja ga okružuje.

Tvoj slučaj je jedan od onih slučajeva širom sveta u kojima su anarhisti osuđeni na dugogodišnje kazne. Nakon mnogo godina u zatvoru, da li je bilo promena u zatvorskom društvu i njegovoj populaciji?

Mnoge su se promene desile unutar zatvorskog društva i njegove populacije otkako sam po prvi put ušao unjega 1980. godine. Populacija se promenila ulaskom legalnih lekova, poput metadona i psihotropika, koje administracija svakodnevno daje. Uspeli su u izolovanju značajnog dela zatvorske populacije pretvarajući ih u individualiste. Nema više one borbene solidarnosti koja je nekada postojala kada bi svi ustali ukoliko bi takli nekoga od nas. Danas, i godinama unazad, imamo kontrolu nad zatvorenicima koja nije samo fizička već i mentalna i koja sprečava čoveka da pronađe put koji odgovara njegovoj ličnosti. Svakodnevno uzimanje lekova oduzima ono najbolje u tebi, ne ostavljajući ti ništa drugo do brigu da ih nastaviš uzimati…sve ostalo je sekundarno, od manjeg značaja…to je njihova jadna borba, a pokušavati ubediti ih u nešto drugo u većini slučajeva predstavlja traćenje vremena i energije. Oni koji se drogiraju dvostruki su robovi sistema, prvo kao zatvorenici, a zatim i kao zavisnici. Srećom u zatvorima postoji takođe i onaj mali deo zatvoreničke populacije koja nije deo te grupacije i sa njima se možemo boriti za dobijanje promena unutar zatvora.

Nadovezujući se na temu dugih kazni, kako je tvoj dugi boravak u zarobljeništvu uticao na solidarnost izraženu prema tebi, kao i tvoja prijateljstva i lične odnose?

Solidarnost koja je (spolja) izražavana sa mnom, uvek me je činila ponosnim, naročito sada kada je moja autobiografija objavljena.

Koje je trenutno stanje pravnih postupaka protiv tebe, i kakvi su tvoji pogledi na budućnost, kako bližu tako i dalju?

Moja pravna situacija je trenutno još uvek komplikovana. Bio sam zatvoren 17 godina, a moja kazna u Španiji je 25 godina. Kada je odslužim, čeka me kazna u Italiji od 27 godina i 6 meseci i još jedna u Francuskoj od 30 godina (sa jednom presudom koja još nije potpuna, a koja bi se uz malo sreće mogla zaustaviti na 15 godina). Moj je cilj svođenje kazni koje me čekaju na ukupno 30 godina, ali će biti veoma teško da sud to i prizna. Trenutno ne postoji član krivičnog zakona koji kaže da me nakon 30 neprekidnih godina u zatvoru moraju pustiti. Moraću se boriti sve do Suda za ljudska prava kako bi priznali to ograničenje ili ću doživotno ostati u lancima.

Kakvu poruku želiš poslati onima koji se bore dan i noć, unutar i izvan zatvorskih zidina?

Onima koji se bore dan i noć, unutar i izvan zatvorskih zidina, šaljem sledeću poruku…Budite snažni i slobodni jer je najbolji način da se borite protiv sistema i zatvora taj da nikada ne uđete unutra.

Veliki zagrljaj svima.

Klaudio.

Drugu možeš pisati na sledeću adresu:

Claudio Lavazza
C.P. Teixeiro (módulo 11)
Carretera Paradela s/n
15310 Teixeiro-Curtis (A Coruña)
España/Spain

Grčka: Odgovor na pretrese domova drugova u Ateni i Solunu

Prenosimo tekst sastavljen na Anarhističkoj skupštini za povezivanje borbi unutar društva zatvora (“Sasta”), u Solunu, glede nedavnih pretresa u kontekstu antiterorističke “operacije opkole”, koju je grčka policija raspirila protiv anarhističkih/antiautoritarnih pojedinaca, od 21. januara 2014.

U posljednje vrijeme, u Soluni i Ateni, panduri iz antiterorističkih snaga i državna sigurnost provalili su u domove boraca i u boravišta šireg prijateljskog miljea, na temelju tobožnje “anonimne prijave” za oružje i eksploziv, dok izjavljuju – za televiziju – da je ista operacija povezana s istragom za otkrivanje Christodoulosa Xirosa (osuđenog člana revolucionarne organizacije “17.novembar”, koji je nedavno pobjegao tokom zatvorskog dopusta). Izgleda da će navedene racije postati samo još jedan uobičajeni fenomen; samo u posljednjih mjesec dana pretreseno je 60 kuća, prilikom kojih je grčka policija odigrala pravi recital… Maskirani panduri zaposjedaju naše osobne prostore, obilaze naše kvartove i hapse naše drugove, sprovodeći antiterorističku “super operaciju”, kao što je već viđeno mnogo puta…

Na ovu se operaciju ne može gledati kao izoliranu akciju koja obuhvaća samo osobe iz anarhističkog miljea. Bili smo svjedoci sličnih poteza testiranih prije godinu dana, također na širokoj skali, pretresima domova stanovnika poluotoka Halkidike (sjeverna Grčka), koji se opiru rudniku zlata. I tada je također cilj države bio razoružati društvene reakcije i zaustaviti akciju unutar borbe.

Ovaj specifičan postupak može biti shvaćen samo kao isticanje snage Moći, koja cilja da obeshrabri i zastraši sve koji se opiru, koji su protiv Moći, i odabiru da ne ostanu uvučeni u režim porobljavanja koji nam autoritet želi nametnuti. Postupak srodan ostalim represivnim planovima države: osnovati zatvore maksimalne sigurnosti za revolucionare, ukinuti zatvorske dopuste i pooštriti pravne posljedice za borce, vodeći kemijski rat na prosvjedima, vodeći pogrome protiv useljenika, iseljavajući skvotove itd.

Ova “spektakularna” represivna operacija je ofenziva – ovaj put protiv anarhista – koja želi poslužiti kao primjer svima onima koji pružaju otpor državi i njenim mehanizmima, ali također i kao upozorenje svakome tko se namjerava suprotstaviti njenim naredbama.

U vrijeme kada naš svakidašnji život guše neprekidni rokovi na radnim mjestima, fakultetima, u školama, gužve u autobusima, redovi u javnim službama i marketima, i pokoravanje “željama” vladaoca, ne možemo zatvoriti oči.

U vrijeme kada naš svakidašnji život konzumira strah iz večernjih vijesti, hraneći se reklamama i antidepresivima, družeći se na on-line društvenim mrežama, zatvoren u konkretan kavez, smatrati se slobodnim je zaista alarmantno. Kao što je isto tako zabrinjavajuće priviknuti se na okove koje nosimo i ostati pasivan, gutajući društveno čiste percepcije koje nam prikazuju a da ih nisu ni prožvakali.

U naše vlastito vrijeme, kada je lice demokracije jasnije nego ikada, isto tako i potreba za borbom protiv demokracije postaje jasna. Potreba za djelovanjem i organiziranjem nas samih, držeći se na distanci od posrednika i hijerarhija, kako bi izgradili strukture otpora, zajednice samoorganizacije i solidarnosti u svakom kvartu, na svakom radnom mjestu, u svakoj školi i na fakultetu, u svakom zatvoru. Ne smijemo dozvoliti pandurima, fašistima, novinarima, cinkarošima i svakoj sorti lakeja da neometano vrše svoj posao.

Moramo uzvratiti, na svaki mogući način, nasilje koje svakodnevno sprovode nad našim životima.

Ne smijemo dozvoliti da se potpuno zasiti ono što nas jede.

SOLIDARNOST – SAMO-ORGANIZACIJA – ANARHIJA

Barselona: Napad na glavnu filijalu Dojč banke

Solidarnost, jedinstvo i akcija. I nemoj da te uhvate!

Tokom noći 17. januara 2014. razbili smo sva stakla na glavnoj filijali Dojč banke koja se nalazi u glavnoj aveniji Barselone Pasež de Grasija u znak solidarnosti sa borbom stanovnika u naselju Gamonal u gradu Burgosu, kao i u znak solidarnosti sa drugovima i drugaricama iz skvota Rote Flora u Hamburg, danima nakon što je primećeno da im je njihova borba i odlučnost donela malu pobedu jer su građevinski radovi na novom bulevaru u Gamonalu otkazani dok su urbanistički razvojni planovi u Hamburgu koji su želeli uništiti antikapitalistički socijalni centar Rote Flora promenjeni ne predstavljajući više pretnju skvotu. Ova dva primera nam pokazuju da borba narodnih klasa može uroditi plodom, a ovaj naš lin je samo malo zrno peska u tom pravcu.

ANTIKAPITALISTIČKA SOLIDARNOST I AKCIJA.

Sa ili bez kapuljače, neka živi otpor!

Trento (Italija) – “Udišući isti zrak”: o napadu na Nadzorni sud u Trentu

comunicato_trentino
Danas u zoru je prostorima nadzornog suda u Trentu strujao zrak.

Anonimna osoba je oko 5 ujutro (kada nijedan prolaznik nije mogao biti pogođen) aktivirala eksploziju pomoću ekspres lonca (pod pritiskom) u kojem se nalazila boca spreja, pri čemu je došlo do uništenja stakala i limova.

Ovaj put nismo vijest pročitali u novinama nego u zapisnicima političke policije, DIGOS. Ista policija je ujutro izvršila pretres domova četvero drugova i anarhističkih prostora “El Tavan” u Trentu i “La nave dei folli” u Roveretu. Uz uobičajenu izliku, po čl.41 krivičnog zakona: “traženje oružja i eksploziva”.

Vijest o pretresima se u “realnom vremenu” pojavila u on-line izdanjima dnevnih novina, ali i popraćena. U par sati najveći sindikati (CGIL, CISL, UIL) su već sastavili izjavu kojom osuđuju atentat i pružaju solidarnost sucima. Zatim, redoslijedom, video-intervjui i izjave predsjednika Provincije, predsjednika Provincijskog vijeća, glavnog državnog tužitelja, predsjednika nadzornog suda i različitih političara. Provincijsko vijeće je čak započelo jutro govorom u kojem se osuđuje čin i pruža solidarnost sucima (uz put u desničarskoj stranci Lega Nord, čiji su prozori sjedišta razbijeni par noći unazad). Ukratko, zbor jednoglasne, neposredne i marljive servilnosti.

Ne zanima nas tko je počinio to djelo protiv suda. Zato što mi znamo iz iskustva da su zatvorenicima i njihovim obiteljima nadzorni sud i njegovi suci jedni od najomraženijih službi i institucija. Ovi su činovnici pretvorili u nagradu ono što bi trebalo biti spontano za tisuće zatvorenika: odobrenje dana za prijevremeno oslobađanje i takozvanih alternativnih mjera zatvoru. Iza počinjenih samoubojstava u zatvoru i samoranjavanja često stoji upravo krvnička odluka jednog nadzornog suca. Iza stražarskog premlaćivanja zatvorenika stoji njegova zaštita u odori. A političari i sindikati nisu toliko marljivi da osude isto tako stražarska premlaćivanja zatvorenika i surove kaznene mjere na štetu siromaha, što sačinjava “posao” sudaca.

Danas u zoru je prostorima nadzornog suda u Trentu strujao zrak.

Pretpostavljamo da su u zatvoru, kada je stigla vijest, slavili.

Isto smo i mi učinili, uprkos DIGOS-u, sucima, političarima i sindikalistima.

28. januar 2014.
anarhistice i anarhisti iz Trenta i Rovereta

Atina: Demonstracije protiv koncentracionih kampova

Sruši koncentracione kampove
Sruši koncentracione kampove
Protiv državno-policijskih rasističkih pogroma
Protiv državno-policijskih rasističkih pogroma – do oslobođenja poslednjeg imigranta iz modernih koncentracionih kampova
solidarnost sa svim imigrantima
Solidarnost sa svim imigrantima

solidarnost_sa_imigrantima
U subotu 11. januara 2014. u naseljima u centru Atine održane su demonstracije protiv centara za pritvor imigranata i državnog pogroma pod nazivom “Ksenios Zevs“. Nekoliko kolektiva aktivnih u centru grada (iz naselja Ajos Nikolao, Kipseli i Patisija, antifašisti iz naselja centralne Atine, Antifašistička akcija Kipseli-Patisija, skupština NoLager) organizovalo je demonstracije, uz podršku drugih grupa i pojedinaca iz centra, ali takođe i zapadnih, istočnih, južnih i severnih predgrađa Atine. Značajno je bilo i prisustvo imigranata koji su u protestu učestvovali od samog početka ili su se spontano pridruživali maršu. Skoro 800 demonstranata se kretalo od Trga Amerikis kroz ulice Mitimnis, Aharnon, Skjatu, Epidamnu, Patision i nazad do trga Amerikis.

Tokom marša je podeljeno na stotine letaka na sedam različitih jezika, bačeno je na hiljade flajera, a grad je ukrašen parolama i šablonima. Marš je protekao bez problema, a reakcije stanovnika – imigranata bile su veoma srdačne. Pored ostalih, uzvikivani su sledeći slogani:

Imigranti su naša klasna braća i sestre – Koncentracioni kampovi, nikada i nigde

Koncentracioni kampovi, pogromi i Manolada*, to je Grčka kada si imigrant

Neka profesori budu Albanci, nastavnici Romi, a naši školski drugovi iz Teherana

Terorizam je tražiti posao, biti bez zdravstvenog, živeti bez dokumenata

To je, to je, to je prava stvar  papire imigrantima, udarci gazdama

Panduri zlatnozoraši, nacionalističke patriote, mi smo izdajnici nacionalnog jedinstva

plakati za demonstracije: i, ii / izvor: nolager

* odnosi se na imigrante – farmere koji su protestovali protiv ropstva koje su im nametnuli zemljoposednici, vlasnici plantaža jagoda, zbog čega su poslovođe na njih pucali

Rim: Blokada puta u znak solidarnosti sa četvoro anarhista koji su uhapšeni 9. decembra 2013.

Akcija solidarnosti sa anarhistima uhapšenim zbog akcija protiv NO TAV

U znak solidarnosti sa drugovima i drugaricama uhapšenim 9. novembra 2013. i optuženim za akcije protiv superbrzih pruga, u ponedeljak 27. januara predveče, grupa od oko dvadesetak anarhista zaustavila je saobraćaj na istočnom kružnom putu u blizi nove stanice Tributina koja će uskoro biti namenjena TAV (nap.prev. superbrzim vozovima).

Nakon što smo, na putu kojim se brzo vozi, dimnim bombama i bakljama usporili saobraćaj,  na put smo postavili kontejnere povezane čeličnom žicom za koje smo vezali transparent u znak solidarnosti i protiv uslova izolacije u kojima se revolucionarni zatvorenici  nalaze. Kontejneri su na kraju pretvoreni u plamen.

Pozdrav svim revolucionarnim zatvorenicima!
Sloboda za sve!
Država je terorista!

Ferrara (Italija): Vijesti o zatvorskoj cenzuri Alfredu i Nicoli

28. januar – Nastavlja se cenzura i svojevoljna zapljena poslane i dobivene pošte i anarhističke štampe, na odjelu Visokog Nadzora zatvora u Ferrari: pisma i vijesti štampane sa anarhističkih sajtova i blogova kasne tjednima, anarhistička štampa na engleskom jeziku zadržana je i u zaplijeni već dva mjeseca, pisma upućena zatvorenim drugovima u inozemstvu blokirala je i zaplijenila cenzura.

Podsjetimo da su u ferrarskom odjelu AS2 [nap.prev. visokog nadzora] zatvorena jedino tri anarhista [nap prev. Adriano Antonacci, Alfredo Cospito i Nicola Gai ] i da im je onemogućen svaki kontakt s ostalim zatvorenicima. Sve to ometa, odnosno čak sprječava, svaki aktivni doprinos raspravama izvan zatvora, budući da vijesti stižu u zakašnjenju, i na kapaljku.
Nadasve je Alfredo tražio da se situacija javno objavi (posljednji slučaj – o kojem ga je prošli tjedan informirala zatvorska uprava) – zapljena jednog njegovog pisma/intervjua upućenog drugovima iz ZVĆ, u grčkom zatvoru, koje je blokirano prije dva mjeseca i nije nikada izašlo iz zatvora), uz naglasak na solidarnost i bliskost sa svima koji nastavljaju djelovati, u Italiji i u inozemstvu, sa zatvorenim drugovima, a posebice sa drugaricom Tamarom Sol Vergarom, koju je otela čileanska država zato što je napala stražare banke Banco de Estado, u znak solidarnosti sa Sebastianom Oversluijom, anarhistom ubijenim tokom ekproprijacije.

nidieunimaitres@gmail.com

Adresa drugova:
Alfredo Cospito – Nicola Gai
C.C.Ferrara, Via Arginone 327
44122 Ferrara – Italija

Pirej, Grčka: Fašistički napad na anarhistički samoorganizovani prostor Resalto u Keraciniju

RAZBIJMO FAŠIZAM SVAKODNEVNOG ŽIVOTA

U subotu ujutru 25. januara, u okrugu Keracini u Pireju, velika jurišna milicija neo-nacista oskrnavila je mesto na kome je u septembru 2013. član “Zlatne zore” ubio Pavlosa Fisasa. Ubrzo nakon toga, skoro 80 članova “Zlatne zore” napalo je samoorganizovani prostor Resalto. Oko 15 drugova i drugarica, koji su se nalazili unutar prostora, uspelo je da odbije napad neo-nacista. Prema prvim procenama, fašisti su se u naselju pojavljivali u trojkama i napadali Resalto kamenicama, ciglama i bojom pod bliskim nadzorom policajaca. Sve to je trajalo nekoliko minuta. Nacionalističke siledžije su se razišle čim se čulo kako im panduri motociklističkih jedinica DIAS govore “ovde ste završili”… Policija je potom pomogla fašistima da pobegnu sa mesta napada, iz ulice Lambraki. Tokom fašističkog napada na Resalto, razbijeni su prozori na susednoj kući, cigle su bacane čak i u dečiju sobu. Neki od fašista su prepoznati; njihove snage su došle iz područja Pireja, Perama, Nikaje i Atine. Velika većina su bili mladi ljudi, neki i sa kacigama. Svi drugovi su u dobrog zdravstvenog stanja dok je nekoliko fašista verovatno pogođeno u glavu različitim predmetima. Incident je trajao najviše deset minuta uz prisustvo DIAS pandura koji su sve vreme štitili neo-naciste Zlatne zore. U međuvremenu su grupe anarhističkih drugova i drugarica i drugih antifašista iz Pireja i Atine obavešteni o tome šta se desilo tako da su došli u Keracini besni i spremni da rasteraju neo-naciste, ali su siledžije već nestale iz tog područja. Pola sata nakon što su fašisti otišli, u okrugu je raspoređeno više motociklističkih jedinica DIAS kao i MAT odreda za razbijanje demonstracija. Kolektiv Resalto je, kao odgovor na napad, pozvao na lokalne spontane demonstaracije kod Narodnog trga. Demonstracije su, sa više od 400 demonstranata, počele nakon 14h, a povorka se kretala ulicama Keracinija prolazeći takođe pored mesta na kome je antifašista Pavlos Fisas izboden na smrt.

FAŠISTIČKE UBICE, SMRVIĆEMO VAS – RES(A)LTO

Sledi tekst (koji se nalazi i na video snimku ispod) o fašističkim provokacijama u Keraciniju:

Četiri meseca nakon ubistva Pavlosa Fisasa u Amfijali, napadom bataljona partije “Zlatna zora”, oko 100 fašista se ponovo pojavilo u Keraciniju, u naseljima Amfijali i Taburija. Hodajući ulicom Caldari, fašisti su oskrnavili mesto na kome je Pavlos Fisas izboden na smrt – ubistvo koje su oni počinili – brišući ispisane slogane, pesme i posvete koje su ljudi ostaviljali u znak sećanja na Pavlosa i uništavanjem transparenta “Plumpidis” lokalnog udruženja nastavnika. To je bilo jasno “preuzimanje odgovornosti” za ubistvo; ubistvo koje ranije nisu javno priznavali jer su se “odrekli” svog trboseka Rupakijasa.

Posle su pokidali nekoliko drugih transparenata nastavnika lokalnih udruženja, precrtavali antifašističke grafite i na zidovima ispisivali fašističko-nacionalističke slogane koji izazivaju mučninu, a kada su se približili Narodnom trgu u Taburiji agresivno su krenuli ka Resaltu, samoorganizovanom prostoru solidarnosti i rupture (koji se nalazi na 100m od tog trga). Očigledno je da su, u svom pokušaju da se tokom poslednjih nekoliko nedelja ponovo uzdignu u pirejskim okruzima  i ponovo pokrenu kancelarije u Nikaji, bili veoma iznervirani snažnim otporom ljudi koji su se borili (otuda su svoje provokacije pokrenuli još prošle nedelje ispisivanjem slogana na zidu samoupravnog društvenog centra Pasamontanja u Koridalosu, pokazujući ponovo svoje njuške u oblastima Nikaja i Koridalos tokom jedne od svojih uobičajenih patetičnih parada).

Skoro polovina fašista se popela do ulice Ermu i napala sastajalište koje se tu nalazi, izazivajući istovremeno štetu na kućama, automobilima i motorima stanovnika dok je ostatak nacista blokirao ulicu Konstantinupoleo sprečavajući prolazak vozila i na taj način obezbeđujući grupu koja je izvodila napad. Oko 15 drugova i drugarica, koji su se u tom trenutku nalazili unutar Resalta, branilo je sebe i projekat i nakon petominutnog sukoba uspeli su da odbiju fašiste. Oni su pokazali da je kolektivna drugarska borba, bez podele na osnovu pola ili nečijih “kapaciteta”, u stanju da se nosi sa nacističkim jurišnim bataljonima kada im represivne snage ne pružaju aktivno pomoć. Suvišno je reći da  mnogi policajci motociklističkih jedinica DIAS, koji su posle napada ispratili fašiste u povlačenju iz Keracinija, nikoga nisu priveli uprkos činjenici da su prve policijske snage stigle na mesto dešavanja dok je napad-sukob još bio u toku, pa čak iako su se mnogi fašisti (oni koji su bili u prvim redovima) povukli sa farbom na svojoj odeći. Važno je napomenuti da je glavna činjenica koja potvrđuje antidruštvenu, siledžijsku i ubilačku prirodu fašista bilo uništavanje, kamenicama, prozora i fasade na susednoj kući iako je vlasnik vikao da je to njegov dom i da se u kući nalazi malo dete. Većina od desetina kamenica koje su bacili na njegovu kuću pala je u dečiju sobu tako da bi mala devojčica bila ozbiljno ili fatalno povređena da je njeni roditelji nisu brzo sklonili.

Odmah je pozvano na antifašističko okupljanje na Narodnom trgu, a više od 400 antifašista je održalo spontane demonstracije u Taburiji i Amfijali (išli su ulicama u kojima su se fašisti ranije pojavili), uklanjajući fašističke slogane sa zidova. Mnogo ljudi iz te oblasti učestvovalo je u maršu koji su u znak solidarnosti podržali i ljudi koji se bore susjednim pirejskim okruzima, kao i oni iz raznih atinskih naselja.

Fašisti su lojalni psi države i kapitala – bez obzira da li nastavljaju da glume kako su “protiv sistema” – koji su pali u nemilost svojih gospodara (što je verovatno privremena faza) usled zasebnih tendencija i niza sopstvenih nekotrolisanih poteza-izbora, poput pokušaja ubistva sindikaliste iz PAME (staljinistički sindikat) u Perami i ubistva Pavlosa Fisasa u Keraciniju. Još jednom ćemo to reći: u krajevima sa izbegličkom populacijom, u naseljima otpora, dostojanstva i solidarnosti, fašisti, njihovi jurišni bataljoni i njihove pristalice nisu samo nepoželjni već neprijatelji. Fašističke ubice, u ovom kraju za vas nema mesta. I to ćemo potvrđivati; u svakom trenutku, na sve načine.

Subota, 25.01.2014.
Resalto, samoorganizovani prostor solidarnosti i rupture
Autonomna antifašistička skupština Keracini
Skupština trga Keracini-Drapecona

Ispod je snimak iz naselja (neo-nacisti uzvikuju “krv-čast-zlatna zora” i “anarhisti, kurvini sinovi”), snimak iz unutrašnjosti Resalta i momenti spontanih demonstracija u Keraciniju:

[dailymotion]http://www.dailymotion.com/video/x1abj6v_25012014-ker_videogames[/dailymotion]

Video link: dai.ly/x1abj6v. Još fotki demonstranata anarhističkog/antiautoritarnog miljea ali i levog spektra, zajedno sa komšijama : Social-Revolution

PREDSTOJEĆE AKCIJE:
Antifašistički marš u Keraciniju – petak, 31. januar 2014. u 18h
Okupljanje na trgu Nikis, ulica Caldari, Amfijali

Loše vesti iz Meksika: “Paulina”, tvoja smrt je imala mnogo lajkova

tra-la-la-1024x475
Ili: zašto bi sve nas trebalo da zabrinu dezinformacije, u pokušaju da proizvodimo kontrainformacije…

Do sada ozloglašena “facebook.com/Bloque.Anarko.Oriente”  konačno je,  25. januara 2014.,  objavila tekst u kojem kažu da im je žao (ali ko su oni zapravo?) što nas sve moraju obavestiti o grešci koju su napravili objavljivanjem vesti da je Marija Paulina Inefavel Lorandi navodno brutalno ubijena; žao im je što nas obaveštavaju da su od samog početka širili neodgovorno sranje. Ne bismo se zamarali pominjanjem fejsbuk prljavština, međutim, javni nalog “Bloque Anarko Oriente” bio je primarni izvor jezive besmislice o smrti Marije Pauline, smrti koja se nikada nije ni desila.

Nažalost, ova priča se od 21. januara (do današnjeg dana) širila i kontrainformacionim stranicama. Zbog čega tačno su kontrainformaciona čvorišta reprodukovala ovu neproverenu tvrdnju koja je, po njihovim saznanjima, došla direktno sa nekog fejsbuk naloga (čak i oni koji su bili upozoreni da je najverovatnije u pitanju laž, ali bez uspeha)? Zašto se smatralo toliko neophodnim preneti vest o tome da je anarhistkinja silovana i ubijena u Meksiku pre nego se utvrdi da li je ta stravična vest uopšte istinita, čak i bez zainteresovanosti da se na trenutak potrudi i cela priča proveri sa pouzdanim anarhistima koji su aktivni na teritoriji koju kontroliše meksička država, kako bi se izbeglo gubljenje kredibiliteta zbog fejsbuk obmana? Zašto su se fejsbuk tvrdnje nametnule širem toku kontrainformacija? I o čemu su neki od kontrainformacionih sajtova, različiti levičarski mediji i sve vrste blogera razmišljali kada su širili, lažne, “Paulinine” slike? Još od prvog trenutka kada je ova uznemirujuća vest objavljena nekoliko fejsbuk(!) korisnika izrazilo je sumnju u njenu istinitost. U nekoliko navrata je “Bloque Anarko Oriente” ukazivano na činjenicu da je mlada žena sa slike na njihovoj fejsbuk stranici, “drugarica Paulina iz Meksika”, niko drugi do jedna sasvim druga žena iz Čilea koja nema sedmomesečnu bebu već petogodišnje dete… Ko god da je žena na slike, “Bloque Anarko Oriente” je ne samo insistirao na svom lamentiranju bez ikakvih pokušaja da potvrdi vest, odbijajući takođe da prizna kako niko od njih i ne zna nikakvu “Paulinu” lično, već je čak i pozvao na marš 25. januara u Meksiko Sitiju u znak sećanja na “njihovu drugaricu”, da bi tek u poslednjem trenutku povukao svoj poziv i celu izmišljenu priču.

Naravno, sranja se dešavaju…Ali sa praktične strane, apelujemo na sve zainteresovane da odmah uklone sve postove i sklone sliku te žene koja je preeksponirana na internetu kao navodno preminula. Kontrainformacije su oružje; ne pretvarajmo ih u loš vic.

Čile: O hapšenju Tamara Sol Farijas Vergara

Dana 21. januara 20134., anarhistkinja Tamara Sol Farijas Vergara uhapšena je u Santjagu pod optužbom da je istog  dana izvršila oružani napad na obezbeđenje BancoEstado u ogranku banke koji se nalazi na raskrsnici avenije Alameda i ulice La Rehas.

Drugarica je 22. januara izvedena pred sudiju i sprovedena u pretkrivični pritvor pod optužbom za krađu pištolja od ranije pomenutog obezbeđenja i nanošenje teških telesnih povreda. Istraga će biti završena u roku od 60 dana, a drugarici preti zatvorska kazna u rasponu od 10 godina i jednog dana do doživotne robije.

S obzirom na ozbiljnost situacije i medijsku histeriju pokrenutu protiv Sol ali i njene porodice (psi čuvari Pinočeovog režima su ubili neke članove njene porodice), pozivamo na aktivnu solidarnost sa drugaricom i takođe skrećemo pažnju na neophodnost da se izbegne reprodukovanje propagande neprijatelja, odnosno, štampe, pandura i sudija.

“Pucnji iz pištolja da se opametite; to je taman za vas!”

Anarhistička ćelija za propagandu međunarodne solidarnosti zapaljivim sredstvima

Solun, Grčka: Drugovi iz skvota Delta oslobođeni optužbi

protest za svot delta
Patras, Grčka, 21.01.2014. Demontranti nose transparent na kome piše “Solidarnost sa gonjenim skvoterima iz Delte (Solun)”.

Dana 21. januara 2014., drugovi koji su uhapšeni tokom iseljenja skvota Delta u Solunu podvrgnuti su drugom suđenju na osnovu optužbi za remećenje javnor reda i mira i prouzrokovanje teške materijalne štete u iznosu od 3,5 miliona evra. Svih šestoro drugova je oslobođeno optužbi.

SOLIDARNOST SA SKVOTOVIMA.
RAT PROTIV DRŽAVE I KAPITALIZMA SE NASTAVLJA.

Beč: Zapaljeno policijsko vozilo

peddlepush
U noći 17. januara 2014., zapalili smo kombi u vlasništvu PAZ-a (policijski centar za pritvor) koji se nalazi u ulici Hernalser Gurtel u Beču.

Ljudi koji podležu pritvoru do deportacije zatvaraju se u PAZ, odakle se neprestano deportuju iz Austrije.

Ovim malim gestom smo želeli napasti austrijski rasistički konstrukt i dati mali odgovor na ponašanje (i postojanje) pandura i drugih organa vlasti.

Vatra i plamen deportacionim i represivnim vlastima!

Autonomni komando Logorska vatra, okrug Florisdorf, Beč

Meksiko Siti: Mario Lopez “Tripa” ponovo u pritvoru

fuerzatripa

Danas, 20. januara 2014., uhapšen je naš drug Mario Lopez kada se, kao i svake nedelje, pojavio na sudu zbog potpisa (prijavljivanja) koji mu je nametnut kao deo uslova za puštanje na slobodu uz kauciju. On je prvo obavešten da je Kancelarija Generalnog tužioca Republike zahtevala njegovo prisustvo kako bi mu postavili pitanja u vezi sa istragom koja je u toku. Nakon ispitivanja obavešten je da će biti uhapšen na osnovu naloga za kršenje saveznog zakona o vatrenom oružju i eksplozivima u vezi sa događajima od 27. juna 2012. (kada je Mario prvi put zatvoren, više ovde). On je prebačen u Reclusorio Oriente, istočni zatvor Meksiko Sitija. U ovom trenutku to su sve informacije koje imamo.

Mariovo hapšenje se dešava u konekstu lova meksičke vlade na anarhiste. Sada kada su uhapsili druga, nema sumnje da će pokušati da mu napakuju što više optužbi. Progon anarhizma se nastavlja; zbog toga je važno, više nego ikada, jačati solidarnost.

Sloboda za Marija Lopeza!
Sloboda za sve anarhističke zatvorenike!
Ni krivi, ni nevini; solidarnost!

Anarhistički Crni krst Meksika

Švicarska: Izjava Marca Camenischa povodom štrajka glađu

Štrajk glađu, od 30.12.13 barem do 26.01.14. i odbijanje prisilnog rada od 06.01.14 barem do 26.01.12.: to je moj doprinos otporu i borbi za potpuno oslobođenje u čitavom svijetu, unutar i izvan zidova, protiv represije, klasne pravde, zatvora, mučenja, izolacije, seksizma, rasizma, ksenofobije, protiv imperijalističkog rata, protiv uništenja života na zemlji.

Uništenje koje u povijesti zemlje, izumiranjem vrsta, nije bilo nikada tako blizu katastrofe od doba nestanka dinosaura (pad meteorita?). No, danas je uzrokuje patrijarhalna tehnoindustrijska civilizacija premoći, ugnjetavanje ubitačnog izrabljivanja globalnog kapitala i njegovih država.

To je moj doprinos zajedničko revolucionarnoj solidarnosti, za oslobođenje svih revolucionarnih zatvorenika/ca i svih zatvorenika/ca. To je solidarni pozdrav svima koji se bore za potpuno oslobođenje. To je doprinos borbi i poziv na borbu protiv samita ubojica koji vladaju svijetom i njihovih lakeja, WEF u DAVOSU (21.01.-24.01.), na kojem se okupljaju, bančeći u raskoši, da bi bolje pregovarali i u Davosu svoje unutarnje kontradikcije, imperijalističku podjelu svijeta, imperijalistički rat unutar i izvan svojih država, kako bi nastavili i unaprijedili pljačkanje društva, naroda, “izvora” i čitavog planeta, na ekonomskom, političkom i vojnom nivou.

To je moj doprinos i pozdrav godišnjem susretu (21.01.-26.01.14.) drugova, koji dolaze iz Turske, protiv imperijalizma, represije, mučenja, izolacije, odjela F-Typ [odjeli visoke sigurnosti u turskim zatvorima, u kojima se izdržava kazna za pripadanje oružanim organizacijama, organiziranom kriminalu i doživotna robija; nap.prev.] uz bogati program i koncert sastava Grup Yorum.

Razlog dužeg trajanja, uz dodatak prisilnog rada, ove mobilizacije je slijedeći događaj koji mada “sekundarni” ipak je sastavni dio represije, kojeg zbog detaljnijeg objašnjenja iznosim ovdje na kraju:

30.12.13 naređeno mi je uzimanje urina “zbog sumnje na konzumiranje kanabisa”. Budući da se radi o proizvoljnom šikaniranju i ponižavanju, ali i o političkoj provokaciji, iz principa se odbijam podvrgnuti takvom despotskom zdravstvenom pregledu.

Zato su me od 30.12.13. do 04.01.14. stavili u kaznenu ćeliju, i budući da odbijanjem automatski se test smatra pozitivnim, tokom ovog gomilanja povreda i suspenzija prava, odmah su mi oduzeli i računalo (na šest mjeseci), Sve po unutarnjem pravilniku koji, naravno, definira računalo kao “potrošačku elektroniku” (“…za razonodu”). Koji je, naprotiv, za mnoge zatvorenike/ce, a i za mene… osnovno sredstvo arhiviranja i rada, pod “360°”, za sve moje odnose te za osobni i politički doprinos. Iznenadna krađa računala znači ogroman gubitak i rad na reorganizaciji i konverzaciji, za zatvorenika/cu i njegove/zine odnose znači započeti praktički od nule.

Solidarnost i ljubav Andiju! Za Gabriela, Monicu i Francisca!

Solidarnost i ljubav zatvorenicima ZVĆ-a u Grčkoj, Nicoli i Alfredu, Ćelijama FAI/FRI i svim ćelijama, svim pojedincima, grupama i narodima koji se bore širom svijeta!

Za potpuno oslobođenje!

Marco Camenisch
Lenzburg, CH
06.01.2014

adresa: Marco Camenisch, Justizvollzugsanstalt Lenzburg, Postfach 75, 5600 Lenzburg, Švicarska

Izvor: RadioAzione

Grčka: Odluka sudskog veća o slučaju Spirosa Stratulisa

Spiros Stratulis je oslobođen od optužbe za krivično delo za učestvovanje u navodnoj kriminalnoj organizaciji tako da su mu opet dozvoljeni dopusti iz zatvora.

Spiros Stratulis je 10. januara 2014. godine prekinuo štrajk glađu započet 11. novembra 2013. nakon što je dobio obaveštenje da je sudsko veće konačno donelo odluku u vezi sa njegovim slučajem.

Španska država: Paljevina na crkvi Santa Marina u Sevilji

santa-marina-incendio
puerta-santa-marina

santa-marina
SOLIDARNOST SA ANARHISTIČKIM ZATVORENICIMA

Napad paljevinom na crkvu koja se nalazi u ulici San Luis u Sevilji.

U ranim jutarnjim časovima između 4. i 5. januara 2014., pod plaštom noći, vukovi su ponovo zavijali….Ovog puta su vrata pomenute crkve napadnuta molotovljevim koktelima i grafitima solidarnosti sa uhapšenim u Barseloni.

Zbog mržnje koju crkva i njena sedišta predstavljaju, i u znak solidarnosti sa Monikom, Karinjosom i svima koji se bore: ni koraka unazad; napad na jednog od nas je napad na sve nas.

ZDRAVLJA I REVOLTA

SLOBODA ZA MONIKU I FRANCISKA

Amsterdam: Akcije solidarnosti sa anarhističkim prostorima

Na donjem transparentu je poruka protiv planova o renoviranja u zajednici skvotiranih zgrada: “Tabakspanden ostaje u našim rukama!”

Tokom januara je izvedeno nekoliko akcija u znak solidarnosti sa iseljenim i ugroženim prostorima u Grčkoj.

– Na pet kuća i socijalnih centara postavljeni su transparenti sa porukama solidarnosti sa Vilom Amalijom a kasnije i drugim skvotovima.

– Dana 17. januara u centru grada je okačen transparent; na transparentu je pisalo: “Protiv državnih i fašističkih planova, Vila Amalija će ostati skvot!”.

– Dana 18. januara izašao je anarhistički poster-novina “Zwart behang” sa tekstom o nedavnim događajima u Grčkoj i pozivom na solidarnost.

– Tokom večeri 24. januara drugovi su izveli demonstracije solidarnosti. Treba imati na umu da je za anarhiste u Holandiji veoma teško da otvoreno najave demonstracije i da to kasnije sprovedu u delo, a da policija nekoga ne pretuče/uhapsi tako da smo se koristili tihom mobilizacijom.

Continue reading Amsterdam: Akcije solidarnosti sa anarhističkim prostorima

Finska: Solidarnost sa antifašistima u Grčkoj iz Helsinkija i Tampera

helsinki

U subotu 12.1.2013. otišli smo do Grčke ambasade u Helsinkiju da pokažemo našu podršku drugovima u Grčkoj.

Želimo da pokažemo našu solidarnost sa drugovima koji su nedavno iseljeni iz skvotova Vila Amalija i Skaramaga kao i svima koji su uhapšeni tokom ponovnog iseljenja Vile Amalije.

Snaga i solidarnost!
¡No pasarán!

izvor

Tampere, 19.1.2013: Demonstracije pod nazivom “Kaži ne fašizmu i rasizmu!” – video sa engleskim titlovima

izvor

Atina: Preuzeta odgovornost za trodnevni baraž paljevinama

ffffoco

15. januar 2013.

Svaki put kada nas napadnete mi ćemo uzvratiti.

Iseljavate naše zgrade, zatvarate naše drugove, i napadate naše demonstracije. Mi spaljujemo vaše kancelarije, vaše banke i njihove filijale. Sprovodite represiju nad subverzivnim, radikalnim pokretom kako biste “prodali” mir, red i bezbednost. Pokrećete napade na nas jer želite da namignete svojim desničarskim glasačima, koji odstupaju iz vaših redova ka Zlatnoj zori, kako biste im pokazali da ste takođe fašisti. Pokušavate da održite dominaciju tako što investirate u obračun/bavljenje/souočavanje/rešavanje “bezakonja”. Borite se protiv nas samo da biste prikrili svoje najgnusnije skandale, korupciju i umešanost/podmićivanje u poslovnim aranžmanima. Osuđujete nasilje dok istovremeno čitavu populaciju bacate u bedu. Mi planiramo kraj vašeg sveta. Već smo postavili temelje sopstvene kulture koja se neprekidno širi. Ne želimo da imamo bilo kakav odnosa sa vašim trulim vrednostima. Solidarnost, sloboda, jednakost. To su naši principi. Dalje ruke od naših poduhvata i naših drugova i drugarica. Vaši napori da zaustavite naše širenje osuđeni su na propast. To moglo videti i na protestnom maršu u subotu 12.1.2013.; to su pokazale i prethodne plamene noći.

Preuzimamo odgovornost za trodnevne napade paljevinom (petak, subota, nedelja, 11-13.01.2013.)

– na lokalne ogranske sledećih organizacija:

kancelarije Nove demokratije u naseljima Dafni, Halandri, Glifada, Argirupoli i Kipseli, kancelarije PASOK-a u Glifadi, i kancelarije Javnog elektroenergetskog preduzeća u naselju Menidi

– na bankomate filijala banaka:
u naseljima Vironas (dva bankomata), Nea Smirni, Neo Iraklio, Kajsarijani (dva bankomata), Kipseli, Papagu i Drapetsona (dva bankomata)

– dve filijale banaka u naselju Kajsarijani

– vozillo diplomatskog kora u naselju Eliniko

– vozilo grčke pošte (ELTA) u Ilionu

– i konačno, pandurski motor u naselju Zografu

Solidarnost sa skvotovima Vila Amalija, Skaramaga i Lela Karajani, i drugovima koji su krivično gonjeni.

 

Atina: Policija napala skvot Lela Karajani

lelas_karagianni
Na gornjem transparentu piše: “FAŠIZAM NEĆE PROĆI. NO PASARAN!”, a na donjem: “24 GODINE SKVOTA LK37”

Dana 15. januara, oko 12h, panduri su upali u najstariji anarhistički skvot u Grčkoj – Lela Karajani 37. Solidarci i komšije su se okupili na Trgu Amerikis, a potom i ispred skvota, pokušavajući da spreče iseljenje.

Policija je privela nekoliko drugova koji su se nalazili na krovu skvota i uzvikivali slogane. Panduri su, takođe, prebili i priveli najmanje dve osobe koje su došle u znak solidarnosti. U centru grada se nalaze jake policijske snage, kao i policijski helikopter.

Ubrzo nakon toga, još više ljudi se okupilo u blizin iseljenog skvota. Jedan od slogana koji su uzvikivali bio je:  “Ni fašizam, ni demokratija; dole etatizam, živela anarhija!”.

Najavljeno je i okupljanje u 15h ispred sedišta atinske policije u Aveniji Aleksandras u znak solidarnosti sa 14 skvotera koji su uhapšeni unutar Lele Karajani, a za 19h je najavljena diskusija na Atinskoj politehničkoj školi.

Svi uhapšeni drugovi su pušteni oko 17h, panduri su otišli iz okoline skvota, a Lela Karajani je ponovo okupirana!

cops-at-lelas-karagianni-squat

Ostrvo Lezbos: Protesti u Mitileni u znak solidarnosti sa skvotovima i samoupravnim prostorima, 12.1.2013.

mytilini-i
Dalje ruke od skvotova

mytilini-ii
Sve što radite je zbog novca

mytilini-iii
Solidarnost sa svim skvotovima

mytilini-iv
Naša usta i mikrofoni neće biti zatvoreni – solidarnost 105FM (slobodni radio Mitilena) sa 98FM

mytilini-v
Dalje ruke od skvotova

mytilini-vi
Solidarnost sa svim skvotovima

Solun: Napad na filijale banaka

destroy-banks-destroy-money

U noći 11. januara 2013., razbili smo prozore na tri filijale banaka: jedan na filijali Eurobanke, drugi na filijali Alpha banke u naselju Triandria, i treći na filijali Nacionalne banke Grčke u ulici Papanastasiu. Na tim lokalcijama smo bacili i letke sa porukama solidarnosti sa Vilom Amalijom i drugin samoorganizovanim prostorima koji su meta represije.

Naše drugarske pozdrave šaljemo ljudima (njih 93) koji su uhapšeni nakon ponovnog zauzimanja Vile Amalija, kao i svima onima koji se bore protiv opšte represije.

Ministarstva i banke su epicentri bezakonja
Solidarnost sa Vilom Amalija
Hitno oslobađanje svih uhapšenih

izvor

Atina: Više od 10.000 demonstranata u odbranu skvotova

demo-in-solidarity-with-squats_12.1.2013

Danas, 12. januara, u centru Atine održane su jedne od najvećih demonstracija anarhističkog/antiautoritarnog prostora.

Ljudi su oko podneva počeli da se okupljaju kod propileja Atinskog univerziteta, a marš je počeo malo pre 14h kada je ogromna protestna povorka krenula niz aveniju Patision ka sudu Evelpidon gde je 92 drugova/drugarica uhapšenih u Vili Amalija izvedeno pred sudske vlasti.

Procena je da se na demonstracije odazvalo više od 10.000 ljudi, uglavnom iz anarhističkog/antiautoritarnog spektra, ali i levičarskih organizacija.

Demonstracije solidarnosti sa skvotovima i samoorganizovanim prostorima održane su i u Solunu, Haniji, Mitiliniju, Patrasu, Iraklionu, Trikali, Janjini, Ksantiju i drugim gradovima.


(još slika + video snimaka sa protesta u Atini)

Demonstracije u Solunu 12.01.2013.
Demonstracije u Solunu 12.01.2013.

(još slika sa demonstracija u Solunu)

***

Oslobođeni prostori (samoorganizovani prostori i skvotovi) koji su pogođeni represijom tokom 2012. i januaru 2013.:

Autonomno sastajalište Baruti u Veriji (pretres), stambeni skvot Valtetsiju u Atini (pretres), okupirani socijalni centar Vox u Atini (pretres, ponovo okupiran), stambeni projekat “Panteion” u Atini (iseljen), skvot Draka na Krfu (fašistički napad podmetanjem požara), skvot Apertus u mestu Agrinio (fašistički napad podmetanjem požara, još uvek okupiran), autonomni prostor Afroditis 8 u Veriji (iseljen, skvoteri se krivično gone), okupirana opštinska tržnica Kipseli u Atini (iseljena, nakon čega je mesecima bila pod stražom, a sada je zvanično vodi opština Atina), samoupravno sastajalište na Univerzitetu Retimno na Kritu (dva puta fašistički napad podmetanjem požara, ponovo okupiran), skvot Delta u Solunu (iseljen nakon akcije antiterorističke jedinice, radio stanica Revolt izgubila još jedan “krov”, jedan od drugova izručen Kolumbiji, krivično gonjenje ostalih – već osuđenih – sktvotera), stambeni skvot Spiridonos Trikupi u Atini (iseljen), skvot Vila Amalija u Atini (iseljen nakon akcije antiterorističke jedinice), socijalni prostor Ksanadu (pretres, fašistički napad podmetanjem požara, još uvek okupiran), samoupravno sastajalište na ASOEE u Atini (pretres, uhapšeni imigranti, konfiskovana oprema 98FM), skvot Skaramaga u Atini (iseljen).

Meksiko Siti: Solidarnost ne zna za granice

mexico-df-1024x768

Na transparentu piše: “Od Meksika do Grčke: Skaramaga, Vila Amalija i svi ostali skvotovi nisu sami! Solidarnost je jedno od naših oružja! Ne očekujte nas, mi smo vaš najgori košmar, krv i meso, i već smo tu!”

U popodnevnim satima 10. januara, drugovi-drugarice iz Contra Info postavili su transparent na ogradu u krugu grčke ambasade u Meksiko Sitiju, kao mali gest solidarnosti sa našim drugovima koji su kidnapovani tokom iseljenja skvotova Vila Amalija i Skaramaga u jutranjim/poslepodnevnim časovima 9. januara u Atini.

“Drugovi, drugarice! Vreme je da razbijemo ovaj krug koji blokira naše umove i sa očiju skinemo povez  koji zaslepljuje razum, i ispljunemo reči sa plamenim vrhom, vatru koja razara ovaj korumpirani sistem koji nas je okovao za kandže kapitala. A na njegovom pepelu izgradićemo novi svet slobodnih muškaraca i žena (iz pesme “Za novi svet/Por Un Mundo Nuevo” grupe Los Muertos de Cristo).

Kontra-informativne reči sa plamenim vrhom. Ni ovaj projekat, niti sama solidarnost ne znaju za granice; a Sloboda još manje.

mexico-d.f.-1024x768

Dalje ruke od skvotova, jednom za svagda!
Hitno oslobađanje onih koje su kidnapovali
kerovi države/kapitala!